WIE IS WIE DE BAAS

Ze zijn er nog helemaal niet uit, die dames. Wie is nu het snelst en wie is nu eigenlijk de baas over de ander. Toya laat zich niet dollen door Claudia. Maar Claudia ook helemaal niet door Toya. Claudia is wel degene die telkens de ander uit daagt. Ze plaagt Toya een beetje maar andersom gebeurt dat ook. Toya blijkt een kei om Quasi nonchalant een schenk in te pikken en er dan mee vandoor te gaan. Claudia pikt dat natuurlijk niet en probeert al blaffend haar overwicht te bewijzen. Nee......na 2 dagen aftasten van elkaar is er nog geen winnaar in dit spel.
Toya moet nog wel wat maniertjes aanleren. Vandaag was de afstandsbediening van de tv de klos. En een kerstbal die in honderd scherven viel. Och... het hoort erbij zullen we maar zeggen. Alles op zijn tijd... ook de opvoeding. Voorlopig knijpen we nog een oogje dicht :-)

TOYA !

Daar is ze dan! Toya uit Sevilla....Spanje.

Gisteren landde ze om 17.11 op Brussels Airport. Natuurlijk waren Lotte, Willem en Alex daar om ze op te vangen. Tanja was thuis bij Claudia en Watson. Gevoelsmatig leek het half uurtje wachten op het vliegveld een eeuwigheid. Tijdens het wachten werden we vergezeld door Raoul van den Bogaert van Stichting Greyhounds Rescue Holland. Er kwamen 2 Galgos met vlucht SN 3748 van Brussels Airlines. Een ervan was Toya. De andere was Hope, een grote zwarte Galgo die een nieuw baasje gevonden had uit Hoofddorp. Het zou voor dat baasje wat eenvoudiger zijn geweest als Hope op Schiphol zou zijn geland. Maar ja.. dat heb je niet altijd voor het zeggen. Om ca 17.45 uur kwam de begeleider (Stichting Greyhounds Resque heeft vrijwilligers -passagiers- die geadopteerde Galgos begeleiden tijdens het transport van Spanje naar in dit geval Belgie) met een glimlach de poortjes door van de aankomsthal. De vriendelijke jongeman leverde de 2 Galgos een voor een af bij Raoul, die vervolgens kritisch de papieren beoordeelde en de jongeman nog vroeg naar bijzonderheden. Gelukkig waren die er niet. Nadat de administratieve zaken (adoptiecontract) waren geregeld werd Toya rustig uit haar bench gehaald. Toya wilde er al even uit want tijdens het afhandelen van de papieren rompslomp zat ze te piepen en werd ze een beetje ongeduldig. Eenmaal er uit keek ze rustig een beetje om haar heen en ze liet zich door ons verwelkomen. Hope was er al even uit en de beide Galgos zochten elkaar nog even op om afscheid te nemen. Raoul maakte nog een paar fotos. Daarna werd afscheid genomen en begon de laatste reis van Toya naar Nederland. De reis naar huis verliep voorspoedig. Toya lag rustig op een groot kussenbed in de auto en was zichtbaar vermoeid. Toen we thuiskwamen was Tanja natuurlijk hartstikke benieuwd. Voordat Toya binnenkwam is Alex eerst rustig met haar een blokje om gegaan. Tijdens die wandeling droeg ze nog steeds het warme truitje dat ze uit Spanje had meegekregen. Dat was maar goed ook want de temperatuur was inmiddels weer tot onder het vriespunt gedaald. Tijdens het laatste gedeelte van de wandeling kregen kwam er bezoek. Eerst kwam Willem aangelopen en daarna Tanja met Lotte, Watson en Claudia. Nou dat was even kennismaken met Toya,  en andersom natuurlijk. Het ging goed!  Thuis aangekomen ging eerst Alex met Toya naar binnen. Zo kon de jonge dame even rustig de omgeving verkennen. Na enkele minuten kwam de rest van de familie binnenvallen en werd er pas goed kennisgemaakt. Nou. Wat een dag.

Vandaag heeft Toya onze tuin leren kennen en heeft ze na enig aarzelen haar beentjes gestrekt samen met Claudia. Nou wat kunnen die 2 rennen samen!  Duidelijk was wel dat Claudia een betere conditie heeft. Nadat Claudia en Toya samen een tijdje flink gerend hadden was het voor Toya wel genoeg. Claudia ging toen alleen nog een paar minuten door. Maar na enige tijd viel ze ook doodop op het gras.  Wat een plezier hebben ze nu al samen! Watson vindt het allemaal prima. Hij heeft met de dames geen probleem. Dat drukke gedoe in de tuin hoeft voor hem niet meer. Zolang de dames maar niet aan zijn botje komen want dat pikt hij niet!

Meer fotos van Toya zijn al te zien in het fotoalbum, klik op de foto van Claudia in het rechtergedeelte van dit blog.

nog 2 dagjes.....

Het lijkt erop alsof Claudia weet dat Toya binnenkort komt. Ze kijkt je aan met een blik van .... nou? Wanneer komt ze nou? Nog even geduld.... nog 2 dagen en dan is ze er!

Sneeuw

Ja, dat had ons meisje nog nooit eerder gezien. Dat witte spul wat alles wit maakt en wat zo plakt op je neus als je die erin steekt. De verse sneeuw was voor Claudia een nieuwe ervaring. Ze vindt het wel grappig
















Als ik ze uit laat dan snuffelt ze met haar neusje in de sneeuw en moet ze regelmatig knorren om haar neusje weer vrij te maken. Net een klein varkentje.
Vandaag hebben we een flinke wandeling gemaakt over Kasteel Croy. Claudia vond het prachtig. Watson ietsje minder. Hij ligt nu bij te komen op zijn matje voor de tv. Zijn linkervoorpoot is door de sneeuw wat toegetakeld. De grote poten van hem lenen zich ook goed om sneeuw op te nemen. Na een wandeling plakt dat tussen de voetballetjes en dat doet pijn, zeker als er pekel tussen komt van het strooien. We hebben Watson dan ook maar wat verzorgd met Vaseline. Hopenlijk gaat het snel weer wat beter met hem. Maar even rustig aan doen dus.
Nog een weekje en dat is Toya in ons midden. We tellen de dagen af. Inmiddels heeft Tanja voor Toya de nodige spullen in huis gehaald. Een lange neuzenzak waar ze lekker in kan liggen. Een dekentje. Nu nog een mand en een halsbandje. Het halsbandje kunnen we lenen bij Henny. Maar misschien heeft Toya er wel eentje om bij haar komst uit Spanje. Wie zal het zeggen......

                                                                

TOYA...............

Ja.... kom maar op jij ! zie je Claudia zeggen tegen Watson. En Watson kwam, hij zag en... overwon.........Of niet? Nee hoor Watson heeft zich al lang geschikt in zijn lijdende rol. Claudia is namelijk veeeeeel te snel voor hem. Maar goed zolang het nieuwe vriendinnetje van Claudia er nog niet is moet ze het met onze ouwe witte reus doen. Ze plaagt hem en daagt hem uit. En Watson kwam, zag en......plof... ging er bij liggen en dacht... je bekijkt het maar meisje.

Vandaag is de consulente van Stichting Greyhounds Resque op bezoek geweest. En vanavond al, jaja ...5 december 2009... kwam een surprisemail aan van Stichting Greyhounds Resque. Het bericht bevatte de volgende tekst :

Hallo Alex en Tanja,
Wij hebben de positieve evaluatie van het huisbezoek door Herma behandeld.Zodoende kunnen wij u met veel plezier bevestigen dat TOYA in Spanje voor u is gereserveerd !
Wij gaan nu het transport regelen.Hoogstwaarschijnlijk komt Toya nog dit jaar en wel op 26-12 a.s. om 16.55 uur op Brussel (Zaventem).

Geweldig nieuws! Wat een mooie surprise. Toya is in aantocht en hoogwaarschijnlijk komt ze dus op 2e Kerstdag vanuit Spanje naar Brussel.
Voor wie alvast iets meer van Toya wil weten... hieronder staat vermeld wat Stichting Greyhounds Resque op haar site heeft staan:
Van Toya is niet zoveel bekend. Ze werd ergens buitenaf zwervend aangetroffen, vermoedelijk gedumpt door een jager die haar niet bruikbaar meer vond.

Eenmaal in de shelter blijkt Toya een geweldige lieve galga te zijn. Ze is niet verlegen, heeft genoeg zelfvertrouwen en is vriendelijk en zacht. Daarnaast kan ze het ook nog eens met alles en iedereen goed vinden.
Voor wie nu benieuwd is geworden hoe Toya eruit ziet..... kijk maar even hier:

http://www.greyhoundsrescue.nl/nGRH/show_image.php?image=./homed/toya2_001.jpg
http://www.greyhoundsrescue.nl/nGRH/show_image.php?image=./homed/toya2_002.jpg
http://www.greyhoundsrescue.nl/nGRH/show_image.php?image=./homed/toya2_003.jpg
http://www.greyhoundsrescue.nl/nGRH/show_image.php?image=./homed/toya2_004.jpg
http://www.greyhoundsrescue.nl/nGRH/show_image.php?image=./homed/toya2_005.jpg

lekker ravotten samen

Claudia en Watson 5 december 2009

Vandaag was het even droog tussen alle buien door.
Mooi moment om naar buiten te gaan en de beentjes te strekken in de tuin

Een gezellige zondag.

Vroeg in de middag ging de telefoon. Of het goed was dat de dames van Doorn op bezoek kwamen. ( Henny het vrouwtje met haar drie hondjes Luna, Pleuntje en Nena) Dit is voor Claudia een groot feest, haar voormalige pleegmoeder op bezoek met drie langneusvriendinnetjes. De hele middag heeft haar staart gekwispeld. Eventjes in de tuin  gespeeld en toen weer naar binnen, of toch maar weer liever naar buiten, de dames konden het maar moeilijk beslissen, maar voor Claudia was het allemaal wel goed. Luna wilde even de baas spelen over onze Retreever Watson door duidelijk te laten merken dat ze het bot wat ze aan het knauwen was zeer zeker niet wilde afgeven. Ga je grommen Luna, nou dan krijg niemand het bot.
Op een gegeven moment ging Claudia toch maar even op haar mandje liggen en het leek of ze wat moe was geworden van alle opwinding. Even uitrusten, maar niet voor heel lang.
Pleuntje vond het nodig om even het plastic afval te controleren maar dat is ook niet de bedoeling dus dat ook afgepakt. Het zijn net kleine kinderen die je voortdurend in de gaten moet houden.
Niets kun je laten liggen blijkt wel toen ik later deze week van Henny hoorde dat juist Luna, de koningin van het stel die nooooooit iets doet thuis het aanrecht had geplunderd en daardoor plastic had gegeten wat haar bijna fataal was. In korte tijd hoge koorts en volledig uitgedroogd. Dus advies: Niets op het aanrecht laten liggen want ze kunnen er geheid bij!
Gelukkig gaat het nu alweer wat beter met haar en hopen we maar dat ze snel helemaal is opgeknapt.
We hebben voor Claudia ook nog een sinterklaascadeautje besteld, nml. een lange-neuzen-zak.Dit is een warm kleed dat je d.m.v. een buis zo kunt bouwen dat het een klein tentje wordt waar de hond lekker helemaal in kan kruipen. Ben zeer benieuwd want we hebben de zak nog niet. In ieder geval zagen de foto's er bijzonder comfortabel uit dus nog even wachten.
Ook zijn we nog in afwachting van een bericht over Claudia's nieuwe vriendinnetje. Er wordt met ons contact opgenomen maar we hebben nog niets gehoord. Ze zit in ieder geval nog wel in Spanje weten we.
Wordt vervolgd.

Een nieuw speelvriendje?

Wat heb je gespeeld met je grote vriend Bikkel vorige week. Nadat jullie elkaar een week niet hadden gezien leek het wel of je de schade moest inhalen. Het met elkaar spelen hield maar niet op. Normaal gaat Bikkel alle stokjes en schenkjes zoeken en opeten maar daar gunde hij zich nu geen tijd voor. Hollen en samen dollen door de tuin. Een prachtig gezicht waar we allemaal van zaten te genieten. Je bent zo'n dartel beestje, geweldig. Daarom vinden we het erg jammer dat Watson niet zo'n zin heeft om te spelen. Hij is pas zeven maar niet heel erg speels helaas. We vinden het ook jammer dat Bikkel maar een keer in de week komt spelen. En helaas hebben de meeste mensen niet genoeg tijd om hun honden met Claudia te laten spelen op het uitloopveldje. Daarom hebben we besloten dat we aktie gaan ondernemen en gaan we op zoek voor jou naar een Galgovriendinnetje die ook graag speelt zodat je als het weer het toelaat lekker kunt rausen in onze tuin.We hebben contact met Henny opgenomen en nu maar hopen dat er iets geregeld kan worden want we hebben een mooi Galgomeisje op het oog. Als het goed is zit ze al in Nederland dus misschien duurt het niet al te lang voordat we iets te horen krijgen. We vinden het allemaal behoorlijk spannend. Gisteravond hadden we een kleine twee uur het rijk alleen. Watson in de buurt en wij samen naast elkaar knus op de bank. Met je pootjes in de lucht heb je liggen dromen en dan vraag je je toch af wat er zich allemaal afspeeld. Soms begin je dan met je pootjes te trekken en laat zachtjes geluiden horen. Ik kroel je de hele tijd en je kopje licht lekker tegen me aan. De hele zijkant waar je tegenaan ligt begint te gloeien. Jij moet voor een energiebedrijf gaan werken.Het was in ieder geval voor ons allebei genieten want je bent niet van je plek geweest. Als je dan nog moet worden uitgelaten begin je te rollen op de bank en kan ik je riem nog niet eens omkrijgen. Dan de nodige strekoefeningen en eindelijk is ze klaar om naar buiten te gaan.Gelukkig regende het niet wat heb je daar een hekel aan zeg. Bij rgen steek je je kopje naar buiten en loop je weer meteen naar binnen. Gelukkig hebben dan nog de jas zodat je niet erg nat wordt.

Lekker spelen.

Weer een stapje gemaakt gisteren.Claudia heeft lekker gespeeld met twee labradors op het uitloopveldje bij ons in de buurt. Ik had de eigenaar duidelijk gemaakt dat hij niet naar haar toe moest gaan en haar moest negeren. Ook vertelde ik dat als ze zou ontsnappen, ik haar niet meer te pakken zou krijgen. De man bleef netjes bij de ingangspoort staan en ik liep met alle hondjes het veldje op. Claudia vond het geweldig en holde vrolijk achter de andere hondjes aan. Dus weer twee nieuwe vriendjes erbij gekregen.
Sinds gisteren vindt ze het blijkbaar ook nodig om flink naar vreemde honden te grommen. Sterk trekkend aan de riem wil ze er naar toe en maak gevaarlijke gromgeluiden. Ze krijgt steeds meer zelfvertrouwen en laat zich niet meer zo vlug afschrikken door vreemde baasjes.
Ik mag ook niet alleen in de keuken gaan ziteen wanneer madam in de huiskamer is. Door het glas ziet ze me dan te zitten en door te gaan janken laat ze merken dat ze bij me wil zijn. Ga ik naar de huiskamer om op de bank te gaan zitten dan komt ze lekker bij me liggen en dan is het goed.

Egeltjes.

Iedere avond is het raak. Samen met Watson wordt Claudia uitgelaten en dan wordt er maar bar weinig geplast of gepoept want ze hebben het veel te druk met egels zoeken. Watson loopt aan de lange lijn en schiet in het donker pardoes weg en komt  vervolgens met een egel in zijn bek weer naar me terug. Vervolgens geef ik het commando Watson los en laat meneer de egel voor mijn voeten vallen. Claudia raakt helemaal opgewonden en snuffelt flink aan het beestje. Met haar pootje probeert ze er beweging in te krijgen en ik moet haar flink mee trekken want daar heeft ze helemaal geen zin in.
Op dit moment is het weer lekker buiten, het zonnetje komt er af en toe door en samen met Watson is ze in de tuin aan het spelen. Ze heeft een stuk zeil gevonden en is daar mee aan het rennen, maar dat is niet de bedoeling van het zeil dus dat gaan we maar even afpakken.
Ze kent al redelijk veel woorden, zoals ga je mee, snoepje, stokje, brokjes. Ze weet dan wat er te gebeuren staat.
Ze ziet er met de dag mooier uit, haar vachtje blinkt als een spiegel en de ribben zijn steeds slechter te zien.
Dit meisje kan eten, dat wil je niet weten. Laat geen eten onbewaakt staan want dan heeft madam het zo op. Dit hebben we al een paar keer ondervonden. Ook tijdens het avondeten komt ze kijken wat de pot schaft. Met haar neus gaat ze langs de rand van de tafel. En als ze geluk heeft blijft er nog een prakje voor haar en Watson over.
Nog steeds ben ik de enige die alles met haar mag doen, maar de grootste angst lijkt toch helemaal weg te zijn. al moet ze wel iedereen in de gaten houden. Heel af en toe slaapt ze wel eens wanneer we allemaal in de kamer zijn, maar dat is dan wanneer ze achter mij kan gaan liggen. Dan voelt ze zich blijkbaar veiliger.
Dit is bijna een dagelijks ritueel, samen op de bank en dan lekker knuffelen. Soms begint ze te rollen van blijdschap. Dat is op veel foto's van Galgootjes te zien en Claudia doet dat ook, een poot hoog in de lucht.
Groetjes aan Henny en de dames en tot spoedig ziens.
Tanja.

hardlopen...........en niet moe te krijgen

Wat steeds beter met Claudia gaat is het hardlopen samen met Alex en Watson. Claudia heeft daar steeds meer plezier in. Ze vindt het leuk om te rennen. Het temp wat we bereiken met joggen is voor haar natuurlijk veel te langzaam. Ze heeft tijd genoeg om tijdens het rennen de omgeving scherp in de oog te houden. Ze strekt haar nek dan en tuurt over de weilanden en weggetjes. Soms ziet ze tijdens het hardlopen in de weilanden iets wegschieten. Een konijn of haas. Nou....dat is iets waar ik echt voor uitkijken. Ze trekt dan plotsing weg en probeert het op een sprintje te zetten. Dat lukt natuurlijk maar event want het dubbele tuigje zit steving om mijn hand. Maar toch blijft het opletten. Ik denk dat ze echt weg vliegt als ze los zou schieten. De snelheid die ze in onze tuin bereikt is al enorm, wat moet dat dan niet zijn in een open wei? Ze kwispelt  ook voordurend tijdens het hardlopen. Watson begint langzaam maar zeker wat ouder te worden. Na enkele kilometers begint hij stevig te hijgen maar het tempo blijft er wel nog steeds in hoor. Maar Claudia is wat dat betreft van een andere klasse, wanneer Watson zijn reserves moet aanspreken, begint Claudia pas lekker op gang te komen. Je voelt dat ze constant met de rem erop loopt.
Nu mijn archillespezen (ik kamp al maanden met hardnekkige blessure) enigzins stabieler worden kan ik weer wat vaker gaan lopen. Claudia raakt langzaam maar zeker gewend aan het patroon; wandelen -warming up - hardlopen - even rustig aan - op nieuw wat rennen - etc. Als we in Aarle terug komen lijkt het alsof ze de route en straten begint te herkennen.

Na het rondje is ze tevreden en snelt ze naar haar voerbak om snel de verbruikte energie weer te compenseren; op naar het volgende rondje zie je ze dan denken. Nou dat rondje zal wel weer een dagje of 2 op zich laten wachten. Dan maar weer wat sprintjes trekken in de tuin.. en zoef daar gaat ze al weer!

Claudia als fotomodel

Tanja heeft een paar leuke fotos gemaakt achter in de tuin. Claudia en Watson genieten in de zon van een verse schenk. Wat een feest. De fotos staan in de fotoshow die je kunt bereiken door op de foto van Claudia te klikken rechts in het blog.
Hier een van de opnames.

Op visite bij Henny.

Gisteren zijn we ( Claudia, Wiilem en ik ) op bezoek geweest bij Henny. Met zijn allen naar het loopveldje. Nou we hebben allemaal genoten. Het weer was heerlijk en de hondjes hadden het allemaal naar hun zin. Ook Cosco was blij om Claudia weer eens te zien. Mooi was het om te zien dat Claudia vrolijk kwispelend achter Willem aan rende. Dat deed ze vandaag in onze tuin ook weer. Ze ziet Willem als een echt speelvriendje. Vandaag ging het wandelen samen met Alex ook weer beter. Claudia nam de tijd om de snuffelen en te plassen. Dat doet ze anders niet want ze heeft het te druk met Alex in de gaten te houden. Dus in twee dagen tijd hebben we al weer wat gewonnen. Vandaag heeft ze ook weer lekker buiten gespeeld en ze rent ook al achter balletjes en stokjes aan die je voor haar weggooit.  Henny we verheugen ons er weer op om jullie weer snel te zien. Groetjes van ons en een knuffeltje van Claudia.

Ruim drie weken in Aarle-Rixtel

Het gaat eigenlijk heel goed met Claudia. Ze is een echte spaanse dame, ligt heel erg graag in de warme zon en heeft een hele grote hekel aan de koude regen. Zo erg zelfs dat ze besloot een kuil te graven en zichzelf erin te verstoppen. Haar grootste hobby is grote kuilen graven. Onze tuin zit er al vol van. Spelen vindt ze ook erg leuk en ze daagt Watson regelmatig uit om mee te doen. Alleen heeft Watson niet zo heel vaak zin om mee te doen, maar ja geen probleem, dan doet ze dat gewoon alleen.
Wanneer ze buiten aan het spelen is wil ze niet meer naar binnen komen en dat betekent dat ik haar geen riempje om kan doen om met haar te gaan wandelen. Ik moet haar dan op allerlei manieren lokken en dan de deur dicht doen. Maar steeds vaker glipt ze dan weer naar buiten en dan is het maar weer afwachten. Ze komt wel naar me toe buiten maar ze laat me geen riem om doen.Ik ben zelfs een keer alleen met Watson gaan lopen en dat vond ze niet leuk. Ze piepte en blafte de hele buurt bij elkaar. Dus liep ik weer terug. Ze was zo blij dat ze ons weer zag dat ze zomaar met ons naar binnen liep en toen kon ik haar aanlijnen en uitlaten. Soms moet de hele trucendoos open. Maar het is nog iedere keer gelukt. Ze laat zich binnen ook al door me aaien. Daar gaat ze dan eens goed voor staan of liggen. Dit heeft ze natuurlijk in haar jonge leven nog niet veel meegemaakt.                                                                                                                        
Alex ( het baasje waar ze nog bang voor is) geeft haar speciale lekkere dingen zoals stampot of een verse soepschenk. Hopelijk leert ze dan dat daar ook heel wat te halen is en wordt ze misschien minder bang.      
Op dit moment ligt ze langs me op de bank lekker te slapen. Ze heefteen flink stuk gelopen, vanmiddag buiten gespeeld en een lekkere bak brokjes gegeten. Wat wil je nog meer?

We zijn een week verder sinds het laatste berichtje en Claudia begint zich steeds meer thuis te voelen. Ze heeft haar vaste plekje op de bank. Ze speelt en rent in de tuin en ze is vertrouwd met haar slaapplaats, haar mand die naast de mand van Watson staat.
Ook begint Claudia langzaam maar zeker te wennen aan onze gezinsrituelen, tijdstippen van uitlaten en eten en dergelijke. Het lijkt zelfs alsof ze al wat rustiger wordt in huis ook wanneer er voor haar vreemden mensen in huis komen.
Toch blijft haar angst voor mensen haar gedrag overheersen. Tanja is en blijft haar vertrouwenspersoon. In huis huppelt Claudia achter Tanja aan en ze vindt het heerlijk als Tanja bij haar op de bank komt zitten. Ze gaat dan languit naast Tanja liggen en strekt zich tevreden uit. Tanja kan haar dan ook volop aaien en kroelen en ze geniet daar zichbaar van. Claudia eet goed maar ze blijft nog steeds aan de magere kant. Misschien toch een aardappeltje met jus??

Vandaag was het feest voor Claudia. Dierendag! Extra verwennen dus.
Deze ochtend werd Tanja bij het binnenkomen heel erg verwelkomt door Watson en Claudia. Het was alsof ze allebei wisten dat het een speciale dag zou worden. Claudia draaide zich in haar mandje om en liet zich helemaal kroelen door Tanja.
Daarna was het eerst uitlaten. Tijdens het uitlaten was het even schrikken toen een grote Duitse Herder van zijn baas los mocht lopen en op Claudia af vloog. Het was nog maar een jonge hond maar voor Claudia was dit net even teveel. Ze schrok behoorlijke en trilde helemaal. Tanja bleef rustig en de baas van de herder kreeg zijn wilde puper pas na een paar luide commandos tot rust. Ook daar schrok Claudia van. Pas toen de herder werd meegetrokken door zijn baas en de wegen elkaar weer scheidden kalmeerde ze weer wat.

Deze middag heeft ze een nieuw vriendje leren kennen. Bikkel. Bikkel is de hond van Nicole en Theo. Een Flatcoatretriever en erg speels. Bikkel is heel erg lief en pas 1 jaar oud. Hij is erg onderdanig en dat vond Claudia wel goed. Samen speelde ze in de tuin. Zelfs Watson liet zich verleiden en het triootje dolde over elkaar heen. Het was Black,Black en White! Alle 3 werden ze verwend met een dozijn Frolic brokjes. Dolle pret was het. Bikkel bleek ook verzot op walnoten uit onze notenboom.
Later in de middag was het tijd voor een flinke wandeling met Alex. Helemaal over Croy weer terug naar Aarle. Bijna anderhalf uur lopen. Claudia bleef daarbij voortdurend achter Alex lopen. Een teken dat ze nog steeds angstig van hem is.
Maar na de wandeling kreeg Claudia van Alex haar lievelingssnoepjes, een paar stukjes kaas. Daarna kroop ze naar haar plekje op de bank om moe maar tevreden uit te rusten. Deze keer naast Alex. Wat een paar stukjes kaas kunnen doen.....

Er zijn al weer enkele dagen verstreken sinds het laatste bericht. Claudia is nu zo'n anderhalve week in ons midden. Inmiddels is Claudia al verschillende malen in de tuin geweest. Ze sprint dan regelmatig op en neer. Het gras heeft het op de "start" en "stop" plaatsen zwaar te verduren en er ontstaan dan ook zichtbare "start",- en "landingsbanen". Wat is ze snel! Elke keer weer denken we dat ze haar rem te laat in zet met het gevolg van een frontale botsing met de stuiken maar gekgenoeg is dat nog niet gebeurd. Ook een favoriete activiteit van Claudia is kuilen graven. Liefst zo snel mogelijk.
Gelukkig hebben we een ruimte tuin zodat ze lekker haar gang kan gaan. Op sommige plekken wordt het langzaam maar zeker een maanlandschap dat wel.

Het uitlaten gebeurt meestal door Tanja. In Tanja heeft ze al veel vertrouwen. Ze gaat vaak naast haar liggen op de bank en soms kruipt ze helemaal achter Tanja's rug.
In mannen heeft ze helemaal geen vertrouwen. Tijdens het uitlaten blijft Claudia zo zoveel mogelijk van andere mensen uit de buurt. Watson is al helemaal gewend aan Claudia. Hij vindt het wel goed en gaat zijn eigen gang. Om het vertrouwen van Claudia te winnen krijgt ze regelmatig iets lekkers. Ze is helemaal dol op stukjes kaas. Zelfs Alex kan haar soms al wat geven. Watson staat dan natuurlijk ook voorop en zorgt er voor dat hij niks mist. Want dat kan natuurlijk niet. In rangorde staat hij duidelijk boven Claudia en zo gedraagt hij zich ook. Claudia likt af en toe de neus en kop van Watson. Een teken van onderdanigheid.

Afgelopen dinsdag kwam Henny voor het eerst op bezoek met Nena, Luna en Pleuntje. Wat een aangename verassing voor Claudia! Nena, Luna en Pleuntje zijn alle 3 Galjo's uit Spanje en via GINN naar Nederland gehaald. Alle 3 waren ze voor Claudia tijdens haar opvangtijd bij Henny een steun en toeverlaat. Pleuntje en Claudia hadden elkaar al weer snel gevonden. Toen Claudia nog bij Henny in de opvang was waren deze twee aan elkaar verknocht. Het was een leuke middag voor Claudia. Er werd volop gespeeld in de tuin en Claudia genoot zichtbaar van haar bekende vertrouwde vriendinnetjes. Alleen nadat Henny en de 3 dames weer vertrokken was had ze het niet meer... ze jankte een paar keer en was zichtbaar teleurgesteld en verdrietig. Maar dat duurde niet zo lang hoor. Enkele uren daarna lag ze al weer tevreden op de bank te dromen.

Vandaag weer even de tuin in na het avondeten. Watson ging eens lekker rollen op het gras. Dat was voor Claudia het signaal om te gaan rennen. En wat was ze snel! Ze trok wat korte sprintjes heen en weer en daagde Watson uit om mee te doen. Watson deed enkele pogingen om haar bij te houden maar het was Claudia die met Watson aan het dollen ging. Totdat hij er genoeg van had en languit op het gras ging liggen.

Vanavond lag Claudia op het kussen voor de haard. Zo genoot van een pensstokje en voelde zich op haar gemak.

Vandaag even in de tuin geweest en toen Watson zijn dolle vijf minuten kreeg ging Claudia lekker mee rennen. Even naar buiten en madam staat met haar pootjes op de vensterbank naar buiten te kjijken. Ook een stukje braadworst ging er vandaag wel in. Claudia vond het ook nodig om Watson een wasbeurt te geven. Ze likte zijn hele kop. Dus die twee samen gaat wel goed.

Vanmorgen, 26 september zaterdag ging ik naar beneden om duo penotti uit te gaan laten en wat zie ik tot mijn verbazing, ik word ontvangen door twee kwispellende hondjes. Claudia was blij me weer te zien. Ook daarnet kwam ik van boven en wederom twee blije hondjes. Ik vind het echt een heel komisch duo. Witte Watson groot en stevig, een reu uit België en dan Claudia, het dunne donkere dametje uit Spanje. Heel fijn dat ze me een klein klein klein beetje vertrouwt.

Claudia Welkom!

Deze week was het plotseling zo ver. Gezinsuitbreiding! Huh? 'Plotseling' zul je zeggen? Een beetje wel. We hadden haar pas over een paar weken verwacht. En dan opeens hoor je....... "je mag haar vandaag komen halen". Vandaag was dinsdag, 22 september 2009.
Claudia is een meisje. 14 maanden jong. Geboren in Spanje. Waar? Dat weten we niet precies. Ook weten we niet wat ze in Spanje allemaal heeft meegemaakt. Maar dat ze een zeer, zeer ongelukkige jeugd heeft gehad daar in Spanje is wel duidelijk. En 'ongelukkig' is dan nog zacht uitgedrukt.
Na een tijdje bij gastoudergezin "Henny" te zijn geweest heeft ze een nieuw thuis gekregen. En dat is bij ons. Tanja, Alex, Lotte, Willem en Watson. Het zal voor Claudia nog behoorlijk wennen zijn. Al die ellende die ze heeft meegemaakt in Spanje heeft haar veranderd. Ze is angstig, heel erg angstig. Claudia heeft een traumatische angst voor alles wat menselijk is. Hoe zou dat komen vragen we ons af? We kunnen daar alleen maar naar gissen. En eigenlijk willen we dat ook niet weten. "Je moet helemaal geen verwachtingen hebben" had Henny ons gezegd. "Want doe je dat wel.. dan zal je teleurgesteld zijn". Enfin.. niks van verwachten.... tja... moeilijk hoor. Zo'n mooie lieve meid, zo'n mooie ogen..... maar zo'n...... angst.

"En laat Claudia zelf het tempo bepalen van herstel.." "Hoe lang het duurt voor ze haar angst overwonnen heeft?" "1, 2 jaar of langer?" "Of mogelijk wel nooit helemaal!".

Vandaag, vrijdag, is Claudia 3 dagen bij ons. En het gaat naar omstandigheden goed, heel goed. Al meteen de eerste dag had ze een eigen plekje gevonden. Op de bank in de huiskamer voor de raam. Dat plekje is voor haar. Heeft ze zelf uitgekozen. Ze kan vandaaruit de huiskamer overzien. En ze kan naar buiten kijken. Vandaag heeft ze onze tuin verkend. Watson ging haar voor. En warempel... ze kijkt en haar staartje gaat wat omhoog... ze kijkt nog eens... en maakt een kort sprintje. Naar Watson. Ze wil spelen. Maar Watson heeft geen zin. Hij ligt liever in het zonnetje op het gras. Tja.. dan maar de tuin verkennen. En dat heeft ze gedaan.
Claudia heeft inmiddels ook haar baasje gevonden. En dat is Tanja. Ze heeft al een klein beetje vertrouwen in Tanja gekregen. Als Tanja even de kamer uit is kijkt ze onrustig om haar heen. "Waar is ze nu?" voel je ze denken. En als Tanja weer verschijnt is het weer goed. Dan legt ze haar hoofdje weer te rusten en zucht ze diep van ... zo gelukkig.. ze is er weer. Ja... dat is nu.. na 3 dagen. Mooi toch! We hadden dit niet verwacht... zo snel!