Oudjaarsavond 2011

Oudjaarsavond 2011: Oorlog in onze wijk!

Vandaag was het voor Claudia en Toya afzien. Beiden zijn erg bang voor het vuurwerk en bij ons in de wijk was het de hele dag raak. Er was een verbod om voor 10.00 uur deze ochtend vuurwerk af te steken. Al veel vroeger (eerste bommen gingen in onze straat al rond 08.00 af) trok de jeugd naar buiten zwaarbepakt met tassen vol granaten en andere explosieven die voor wat betreft de knallen niet onder deden voor engelse 500 ponders waar vermoedelijk ouderen die WO II meegemaakt hebben de schuilkelder weer voor opzochten. We vermoeden dat veel vuurwerk illegaal over de grens is gekomen want de decibellen die vandaag te horen waren zijn simpelweg ongehoord. Het schijnt dat veel illegaal vuurwerk dit jaar vanuit Oost Europa is gekomen. Vanmiddag zijn we daarom met Claudia, Toya en Watson naar de bossen gegaan, weg van de `bewoonde` wereld. De stilte in de bossen deed de honden goed. Een flinke ronde over de natte bospaden waarbij we helemaal niemand zijn tegengekomen.
Toen we weer thuiskwamen wisten de dames niet hoe snel ze weer binnen moesten komen. Watson maakt het allemaal niks uit. Hij is blijkbaar minder snel van slag.


Nee, gewoon binnenblijven vanavond totdat al dat geknal verdwenen is.
01.46: de dames liggen op de bank onder een deken te slapen. Buiten vallen er het nog steeds `bommen en granaten` en  Toya kijkt me dan ook even verschrikt aan. Maar daarna gaapt ze heel tevree en doet ze haar oogjes weer dicht. Nu maar hopen dat het deze nacht niet te lang door gaat. Want de blaasjes hebben hun beperkingen en ik heb geen zin om vannacht nog te gaan dweilen. We hebben de TV maar wat harder gezet. We zappen van NL 3 naar Veronica om dan even te kijken naar Robbie Williams op RTL 5, en vervolgens te eindigen op RTL 8 waar Blof zingt... aan de horizon,. waaraan we verdwijnen.... zeg me niets meer...... Dan nog even naar terug naar Veronica, the american music awards..Beter wat muziek in de oren dat een gillende keukenmeid,.... alhoewel ;-)

Rosmalen

Afgelopen zondag mochten we op bezoek bij onze vriendinnen uit Oss. Toya en ik (Claudia) waren in onze nopjes! Ik vind het heerlijk om lekker los te lopen. Niet aan de riem van mijn baasjes. Maar lekker vrij en dan op een groot veld waar je super ver kunnen rennen.

Ohja... we mochten ook graven en mijn oudere stiefzusje Toya heeft zich daarbij helemaal uitgekuurd.

Natuurlijk waren onze vriendinnen Pleuntje en Nena er ook. Voordat we naar het veld zijn gegaan waar we konden spelen mocht ik even binnen komen bij Pleuntje en Nena thuis. Daar heb ik snel even de boel verkend en geroken of alles nog vanouds was. Jaja.. het voelde nog precies hetzelfde aan. Maar na korte duur vertrokken we naar het speelveld.
Daar waren nog 2 honden die met ons wilde spelen. Een ervan was wel een beetje druk en vond het helemaal te gek om achter een stok aan te rennen. Ik zie dat niet zo zitten maar zij wel. Clowie heette ze geloof ik maar volgens mijn baasje spel je dat anders. Maar goed. Die andere heer vond ik wel een beetje arrogant hoor. Die was zomaar Watson aan het uitdagen. Nou! Onze Watson is toch ouder en dat is niet eerlijk, ohnee! Maar gelukkig greep zijn baasje op tijd in. Het begon namelijk een beetje grimmig te worden en daar houd ik helemaal niet van. En Toya ook niet.

Maar al bij al vonden wij het helemaal geweldig om daar te zijn. Mijn baasje geloof ik ook want die zat lekker in het zonnetje een beetje te dromen.... geloof ik.


Ik vond het wel stom dat we 6 keer hetzelfde rondje hebben gelopen. We hadden toch ook een keertje andersom kunnen gaan? Rara wezens zijn het toch.... mensen. Daarom zal ik er maar nooit aan wennen.. brrr.

Hieronder zijn nog meer fotos te zien van de middag in Rosmalen

Zomer of Herfst?

Zomer of Herfst, het maakt niet uit. Het was gewoon een fantastische week met warme zonnige dagen. En daar houden we van! Onze honden genieten van de zonnestralen die nog steeds warm zijn. Toya en Glaudia profiteren zoveel mogelijk door de zon te volgen in de tuin. De bomen in onze tuin nog vol in het blad maken het de steeds lager staande zon elke dag een beetje moeilijker.

Het ziet er naar uit de nazomer ten einde is. De temperaturen gaan om laag en dat betekent zeker voor Galgo´s dat de jasjes weer uit de kast moeten. In de vroege ochtend zeker. Maar laten we daar nog maar niet teveel aan denken. We dromen lekker nog even weg in de laatste zonnestralen.

Pleuntje Nena en Henny

Het is al weer een paar weekjes geleden. Maar net zoals vorig jaar is Henny met haar honden weer een weekend naar Zeeland gekomen. Het was weer genieten. De honden kennen elkaar goed. Helaas zijn Daantje en Luna er niet meer bij. Maar toch is het een prachtig gezicht als je met 5 honden over het strand aan het wandelen bent. Het valt wel op! Pleuntje en Nena zijn inmiddels goed bekend met de onze caravan en de omgeving. Met pinksteren waren ze immers ook op bezoek.
Hieronder een impressie van het bezoek

Vakantie begonnen

We zijn weer aangekomen bij ons stulpje in Nieuwvliet. Toya en Watson hebben alweer snel het gevoel thuis te zijn. Ook Claudia vliegt direct naar haar favoriete plekje in de hoek van de caravan. Vandaaruit kan ze alles heel mooi overzien. Toch is ze nog niet helemaal in haar hum. Dat komt omdat Tanja er nog niet is. Die komt vanavond en dan zal ze wel weer helemaal blij zijn. Claudia heeft sinds we hier zijn nog maar weinig gegeten. Zo laat ze blijken dat ze nog niet helemaal tevreden is. Toch kwispelt haar staart wanneer we over het strand lopen. Lekker rustig nog, dat zal de komende dagen wel veranderen als de vakantie voor velen is begonnen.
Nu nog even genieten van de rust.

Tojakkes nieren

Vandaag naar de dierenarts geweest. De uitslag van het urineonderzoek wees uit dat de nieren van Toya nog maar 25% werken. Stage 3 van het proces nierfalen is bereikt en dat betekent dat het heel ernstig is gesteld. De dierenarts heeft alles uitgelegd en verwees daarbij ook naar een site waar veel informatie over de verschillende fases van nierfalen terug te vinden zijn.
Het is de site http://www.iris-kidney.com
Een prognose van het verdere verloop is lastig te geven. Er zijn voorbeelden van honden die nog jaren leven met deze ziekte. Wat daarbij ook een rol speelt is de hoogte van de bloedruk. Een hoge bloeddruk verergerd het ziekteproces en moet dan ook voorkomen worden. De behandeling van de ziekte bestaat uit het ontlasten van de nieren door een eiwitarm dieet en medicijnen (Fortekor Flavour 5). De medicijnen moeten de bloeddruk onder controle houden. Overigens bleek het meten van de bloeddruk bij Toya niet mogelijk vandaag. Gelukkig vindt Toya de medicijnen niet vies. Vanaf nu krijgt ze elke dag een halve tablet. Na de zomer wordt er opnieuw een bloedonderzoek uitgevoerd. De metingen moeten uitwijzen of de ziekte stabiel is of verergerd.
Toya heeft (nog) geen pijn van het nierfalen. Wel is ze de afgelopen weken afgevallen. Zo´n 1,5 kg wat best veel is. We hebben daarom nu ook blikvoer genomen wat door de brokjes gemixt kan worden om het eten wat smakkelijker te maken.
We hopen natuurlijk dat de ziekte niet verergerd en dat Toya nog jaren een fijn bestaan mag hebben in ons midden. Gelukkig beseft de dame zelf nog niet wat er aan de hand is. Ze vindt het alleen vervelend dat ze nu apart moet eten en dat het eten van Claudia en Watson telkens voor haar neus wordt weggehaald als ze een poging doet er van te snoepen. Tja.. wat zijn we opeens streng geworden :-)

Pinksterweekend 2011 Nieuwvliet

Tijdens de pinksterdagen zijn we naar Nieuwvliet geweest. Met 5 honden was het een behoorlijke beestenboel bij onze caravan. Nena en Pleuntje van Henny uit Oss waren er namelijk ook bij. Henny bracht de honden vrijdag voor Pinksteren. Ze ging zelf met een vriendin een paar dagen weg. En daar konden ze beiden hun trouwe viervoeters niet bij gebruiken.

Diezelfde avond nog vertrokken we naar Zeeland. De achterbank van de `hondenauto` was neergeklapt. Daarmee hadden onze viervoeters voldoende ruimte om lekker languit te liggen. Sommige gebruikten elkaar als kussen, dat wel. Maar och dat mocht de pret niet drukken.
Tegen de tijd dat we aankwamen in Nieuwvliet op de camping begon het al wat te schemeren. Terwijl Alex de caravan om toverde tot een 5 sterren hondenverblijf liep Tanja en Lotte met de honden de dijk op voor een eerste verkenning en herkenning van de omgeving. Ja,ja ook voor Nena en Pleuntje was het een weerzien met Nieuwvliet want vorig jaar waren ze er immers al een keertje eerder geweest. Kijk maar eens naar het bericht van augustus 2010!
Vorige keer waren daar Luna en Daantje nog bij maar die hebben ons helaas begin dit jaar verlaten en verblijven nu in de hondenhemel.
De eerste nacht van vrijdag op zaterdag verliep goed. Alhoewel...om 05.00 uur vond Pleuntje het welletjes met de nachtrust. Terwijl Nena en Claudia zich nog een keertje met een diepe zucht omdraaiden vond Pleuntje in Toya een metgezel om de boel eens lekker op zijn kop te zetten. Er werd nog net niet geblaft toen Alex ze tot rust maande. Maar de rust was slechts van korte duur; om 06.00 uur die ochtend kwispelden er 5 staartjes op en neer op het brede strand van Nieuwvliet. Het was ze toch gelukt die krengen!

De volgende ochtenden werd de tijd van wakker worden gelukkig elke keer wat later. Lag dat aan de gestegen slaapbehoefte van de 5 viervoeters? Of lag het aan het overwicht wat Alex meer en meer kreeg op de groep naarmate het weekend vorderde. Hij zal zelf zeggen; ja natuurlijk lag dat aan mij. Maar iedereen die Toya kent weet dat natuurlijk dat haar willetje veel sterker is dan het `overwicht` van Alex. Toya doet alleen waar ze zin in heeft. Ze luister dus ook absoluut niet behalve als ze iets kan krijgen.
Dat Toya mogelijk ergens last van heeft is niets te merken. Ze rende en dolde met anderen zoals we dat van haar gewend zijn. Ook probeerde ze de meeuwen weer de stuipen op het lijf te jagen door ze eerst in sluipgang te benaderen op het strand waarna ze met een ongelooflijke sprint de stilzittende meeuwen verraste en de lucht in joeg. Het scheelde weer niet veel of er waren slachtoffers gevallen. Gelukkig is een meeuw wat sneller dan een duif. Want daar weet Toya wel raad mee.

De wandelingen overdag verliepen ook prima. Veel bekijks heb je wel als je met 5 honden het strand over wandelt. Zelfs in een hondenrijke omgeving als Nieuwvliet waar veel toeristen hun viervoeters mee naar toe nemen. Nena en Pleuntje vonden het ook prachtig. Het was maar goed dat we een muilkorf voor Pleuntje bij hadden want die was zo uitgelaten dat ze andere honden telkens blaffend en happend probeerde te verleiden tot een robbertje stoeien.
Op Zondag was het behoorlijk warm. De zon scheen volop en de 4 dames wisselende regelmatig van positie om zo egaal bruin te worden? Ook de vermoeidheid begon wat door te dringen. Al dat rennen op het strand vreet toch veel energie!

Al bij al een fijn weekend. Terug in Aarle konden Nena en Pleuntje nog een dagje bijtanken van het weekend alvoren Henny ze weer is komen ophalen vanmiddag.
Nena en Pleuntje : We zullen jullie missen!

Hier een filmpje van alle foto's. Enjoy!

Toya ; naar de dierenarts

Afgelopen vrijdag zijn we met Toya naar de dierenarts gegaan. Al enige tijd lijkt ze wat afgevallen te zijn. Dat valt met name de mensen op die haar niet dagelijks zien. Zo gaf Vera, our own dogwisperer :-) , een opmerking toen ze Toya na een paar weken weer eens zag.
Ook onze vriendin Henny was het tijdens een logeerweekje opgevallen dat Toya wel erg stevig water drinkt en dat vervolgens ook als water uitplast.
Uit een eerste analyse van het bloed wat de dierenarts heeft afgenomen bleek dat 2 waardes aan de extreem hoge kant uitslaan. Dat zou kunnen wijzen op een vestoorde/verminderde nierfunctie en/of doorbloeding.
Het bloed wordt nu in een laboratorium nader onderzocht. De uitslag zou mogelijke oorzaken aan het licht moeten brengen. We zijn heel benieuwd. Hopelijk valt het allemaal mee. Over een dag of 10 weten we meer.

Hardlopen? Ho maar!

Toya kan hardlopen, Claudia ook. Watson? Jazeker... ehum... dat wil zeggen `voor zijn doen kan hij dat goed`.
Als ik (Alex) met mijn jogging outfit verschijn gaan de staatjes van Toya en Watson flink op en neer. Claudia durft dat enthousiasme nog niet te tonen maar ze vindt het ook heel erg leuk om mee te lopen. Aan de lijn dan welteverstaan. Los lopen zou een regelrechte ramp betekenen. Zo van: `Floep,los en ....weg en die zien we nooit meer terug`. Dus maar niet. Watson kan wel los maar heeft de neiging om dan tijdens het hardlopen zijn eigen tempo (met de nodige stops) te bepalen en dat werkt niet zo.
Voor mij als fanatieke hardloper - laat me maar even in die waan :-) - is het een ultieme sensatie om in 1 vlak stevig tempo (...ahum) een rondje van zo´n kilometer of 5 te lopen. Met daarbij de honden die me trouw volgen. Tja. dat de praktijk afwijkt van mijn droombeeld moge duidelijk zijn. Vandaag was het weer eens raak. Deze ochtend voelde ik weer de kriebels om mijn ietwat gastronomisch geteisterd lichaam een stevige optater te bezorgen in de vorm van een flinke duurloop. Toya en Watson waren en helemaal klaar voor en ook Claudia kon haar enthousiasme deze keer niet verbergen (haar staartje sloeg nog net geen deuken in de keukenkasten, stoelen en kozijnen).
Dus ik dacht..... dat komt goed. Na een flinke warming up (gewoon 500 meter rustig lopen) begon ik met een eerste aanzet voor een lange duurloop. Na 100 meter was het Claudia die, geheel in tegenstelling tot haar gewoontes, een plas moest doen tijdens de loop en daar haar tijd voor nam. `Nou goed` dacht ik, zolang die `bruine` maar doorloopt. Na ca 500 hardgelopen te hebben zag Watson zijn kans en trok hij me naar een alleenstaande boom langs het fietspad waarop we liepen (voor de geinteresseerden:het was even voorbij Cafe Schevelingen op de Aarle-Rixtelse weg aan de zijde van de golfbaan). Nadat hij die boom even van het nodige azijnwater had voorzien liepen we weer verder. Tot mijn grote verbazing nog steeds met Toya fier vooruit in een tempo wat ik nauwelijks kon bijbenen. Toen ging ik vervolgens in hetzelfde hoge tempo richting Kasteel Croy. Enkele auto´s die we tegenkwamen verminderde keurig vaart toen ze het gezelschap van puffende honden en een nauwelijks vermoeide atleet (of was het andersom?) midden op het smalle weggetje langs de `Waranda` tekeer zagen gaan op weg naar Kasteel Croy.
Even voor Croy (ter hoogte van de paardemanege) was gedaan met de pret. Toya vond dat het weer eens tijd was om het temp enigzins bij te stellen van 15 km per uur tot 0. En als Toya iets wil, dan gebeurt dat ook. Dus over het zandpad weer richting Aarle, in een tempo waar slakken geen moeite mee zouden hebben.
In Aarle aangekomen dacht ik nog even wat zweetdruppels te kunnen creeren (staat goed als je thuiskomt) maar ook dat was er deze keer niet bij. Toya nam alle tijd om elke graspriet te besneufelen en elke boom te besprenkelen. Jaja, waar ze die reu-eigenschappen vandaan heeft mag Joost weten maar feit is dat er van hardlopen natuurlijk geen sprake meer was.
Thuis aangekomen dan maar even los in de tuin met die hap. En ja hoor; de sprint ging er weer in bij de dames (Toya en Claudia) alsof ze nog niks gedaan hebben.

Met een toch wel weer moe en voldaan gevoel hing ik de riemen van het trio weer aan de wilgen om vervolgens zelf een lange duik te maken in ons bad.

Al bij al weer een normaal rondje....

2010 in Vogelvlucht

Bezoek aan Oss

Weer een echte reunie met de 4 dames van Henny. En Cosmo natuurlijk van Ann, de vriendin van Henny.
Toen we arriveerden was het een welkom van jewelste. Veel staartjes klapten tegen de muren en kozijnen. Maar dat mocht de pret niet drukken. Iedereen kent elkaar dus al snel sloeg de vreugde over in smekende blikken naar de keukenafdeling.
En ja hoor, de snoepjes deden weer hun werk en een 2e golf van enthousiasme schoot door de kleine maar gezellige kamer van de gastvrouw.
Nadat we bijgekletst hadden werd het tijd om naar buiten te gaan. Met 8 honden toch weer een hele toer. Maar met 4 begeleiders verliep de tocht naar het speelkwartier gladjes. Dat speelkwartier bestaat hier in Oss uit een geconfisqeerde speelweide waar de honden prachtig hun gang kunnen gaan. Dit omheinde en afgesloten weide wordt momenteel nergens voor gebruikt. Henny heeft de poort met een dikke ketting en een hangslot afgesloten.

Wat een luxe! De honden kunnen hier echt helemaal vrij lopen. Dat zorgde uiteraard voor een geweldig halfuurtje sprintjes trekken. Wanneer er een andere hond aan de buitenkant van het hek verscheen was het een groot blaf en sprintconcert langs het hek. Zelfs een grote Rotweiler keek verschrikt en vragend naar zijn baasje toen de dames en Cosmo brullend op hem afschoten. Het is maar goed dat er een stevig hek tussen zat! Na een minuut of 30 was iedereen moe en voldaan. Tijdens de tocht terug naar Henny moest Toya zoals gewoonlijk weer een paar gebruikelijke pitsstops maken.
Bij Henny aangekomen was het even uitblazen. Nadat iedereen was bijgekomen vertrokken we weer naar huis. Claudia, Toya en Watson lagen die avond met een tevreden gevoel te slapen. Het spel in Oss had ze zichtbaar goed gedaan.