Vandaag weer even de tuin in na het avondeten. Watson ging eens lekker rollen op het gras. Dat was voor Claudia het signaal om te gaan rennen. En wat was ze snel! Ze trok wat korte sprintjes heen en weer en daagde Watson uit om mee te doen. Watson deed enkele pogingen om haar bij te houden maar het was Claudia die met Watson aan het dollen ging. Totdat hij er genoeg van had en languit op het gras ging liggen.

Vanavond lag Claudia op het kussen voor de haard. Zo genoot van een pensstokje en voelde zich op haar gemak.

Vandaag even in de tuin geweest en toen Watson zijn dolle vijf minuten kreeg ging Claudia lekker mee rennen. Even naar buiten en madam staat met haar pootjes op de vensterbank naar buiten te kjijken. Ook een stukje braadworst ging er vandaag wel in. Claudia vond het ook nodig om Watson een wasbeurt te geven. Ze likte zijn hele kop. Dus die twee samen gaat wel goed.

Vanmorgen, 26 september zaterdag ging ik naar beneden om duo penotti uit te gaan laten en wat zie ik tot mijn verbazing, ik word ontvangen door twee kwispellende hondjes. Claudia was blij me weer te zien. Ook daarnet kwam ik van boven en wederom twee blije hondjes. Ik vind het echt een heel komisch duo. Witte Watson groot en stevig, een reu uit België en dan Claudia, het dunne donkere dametje uit Spanje. Heel fijn dat ze me een klein klein klein beetje vertrouwt.

Claudia Welkom!

Deze week was het plotseling zo ver. Gezinsuitbreiding! Huh? 'Plotseling' zul je zeggen? Een beetje wel. We hadden haar pas over een paar weken verwacht. En dan opeens hoor je....... "je mag haar vandaag komen halen". Vandaag was dinsdag, 22 september 2009.
Claudia is een meisje. 14 maanden jong. Geboren in Spanje. Waar? Dat weten we niet precies. Ook weten we niet wat ze in Spanje allemaal heeft meegemaakt. Maar dat ze een zeer, zeer ongelukkige jeugd heeft gehad daar in Spanje is wel duidelijk. En 'ongelukkig' is dan nog zacht uitgedrukt.
Na een tijdje bij gastoudergezin "Henny" te zijn geweest heeft ze een nieuw thuis gekregen. En dat is bij ons. Tanja, Alex, Lotte, Willem en Watson. Het zal voor Claudia nog behoorlijk wennen zijn. Al die ellende die ze heeft meegemaakt in Spanje heeft haar veranderd. Ze is angstig, heel erg angstig. Claudia heeft een traumatische angst voor alles wat menselijk is. Hoe zou dat komen vragen we ons af? We kunnen daar alleen maar naar gissen. En eigenlijk willen we dat ook niet weten. "Je moet helemaal geen verwachtingen hebben" had Henny ons gezegd. "Want doe je dat wel.. dan zal je teleurgesteld zijn". Enfin.. niks van verwachten.... tja... moeilijk hoor. Zo'n mooie lieve meid, zo'n mooie ogen..... maar zo'n...... angst.

"En laat Claudia zelf het tempo bepalen van herstel.." "Hoe lang het duurt voor ze haar angst overwonnen heeft?" "1, 2 jaar of langer?" "Of mogelijk wel nooit helemaal!".

Vandaag, vrijdag, is Claudia 3 dagen bij ons. En het gaat naar omstandigheden goed, heel goed. Al meteen de eerste dag had ze een eigen plekje gevonden. Op de bank in de huiskamer voor de raam. Dat plekje is voor haar. Heeft ze zelf uitgekozen. Ze kan vandaaruit de huiskamer overzien. En ze kan naar buiten kijken. Vandaag heeft ze onze tuin verkend. Watson ging haar voor. En warempel... ze kijkt en haar staartje gaat wat omhoog... ze kijkt nog eens... en maakt een kort sprintje. Naar Watson. Ze wil spelen. Maar Watson heeft geen zin. Hij ligt liever in het zonnetje op het gras. Tja.. dan maar de tuin verkennen. En dat heeft ze gedaan.
Claudia heeft inmiddels ook haar baasje gevonden. En dat is Tanja. Ze heeft al een klein beetje vertrouwen in Tanja gekregen. Als Tanja even de kamer uit is kijkt ze onrustig om haar heen. "Waar is ze nu?" voel je ze denken. En als Tanja weer verschijnt is het weer goed. Dan legt ze haar hoofdje weer te rusten en zucht ze diep van ... zo gelukkig.. ze is er weer. Ja... dat is nu.. na 3 dagen. Mooi toch! We hadden dit niet verwacht... zo snel!