Rennen

"Zo..en nu moeten jullie maar eens kijken hoe hard ik kan rennen op het strand"

Wat gaat het hard.....!

en ik kan echt zweven hoor!

Nieuwvliet

Eindelijk was het zover. Op vakantie naar Nieuwvliet. Onze caravan was al tip top in orde gemaakt enkele weken geleden. Het was dus een kwestie van alles in de auto en rijden maar. Dat was overigens nog een hele hekseketel want met de 3 honden en de rest van de family bleef er niet veel ruimte over. Maar niet getreurt, gewoon de 2e auto mee als vrachtwagen. Het personen en dierenvervoer dus in een auto en de bagage in de andere.
Aangekomen bij de caravan was het voor Claudia het meeste wennen. Zie liep naar binnen en weer naar buiten. Om vervolgens toch maar weer naar binnen te gaan. Maar wat is het hier binnen toch klein. Alles komt op mij af; dan toch maar weer naar buiten. Je zag ze twijfelen en dubben. Maar na verloop van enkele uren had ze haar plekje gevonden. In een hoekje op de bank waar ze alles kon overzien. De hele caravan van binnen en.... met een blik door de raam ook het weggetje langs de caravan waarover zo af en toe wat beweegt.

Het strand, nou dat is wat! Gelijk de eerste keer helemaal vrij en rennen.... rennen! Zo ver weg hebben ze nog nooit kunnen rennen. Het strand bij Nieuwvliet is een echte oase voor honden die willen rennen en ravotten. Zeker bij eb is het strand vele honderden meters breed waar hond, paard en mens helemaal los kunnen gaan. Tijdens deze eerste wandeling  hebben we Claudia, Toya en Watson dus maar eens even helemaal hun gang laten gaan. Vooral niet roepen dus. Juist doordat we dat deden hielden de 2 dames ons goed in de gaten en kwamen ze telkens weer als een speer voor ons voorbij schieten. Plons het water in en brrrrrr ja ja .. dat is nog best koud. Dan maar weer rennen..........heerlijk vonden ze het!

Op een gedeelte van het brede strand bij Nieuwvliet zijn werkzaamheden bezig. In de verte op de duin richting Cadzand staan momenteel grote buldozer graafmachines van Boskalis. Ook ligt er een grote pijpinstallatie waarmee zand uit zee op strand en duin wordt gespoten. Dijkversterkingen zijn af en toe nodig om het wassende water bij een springtijstorm te kunnen keren.  Volgens Pascal van de camping zullen de werkzaamheden nog zeker tot de zomer doorgaan. Ook de grote inham van de zee naar `t Schorre was onderhanden genomen. De waterdoorlaat was opnieuw  uitgegraven en bij laag water blijven aan de noordkant nog enkele kreken met een grijze substantie achter. Het grijze spul was zand hoor, maar meer een soort moerasklei die blijft plakken aan je schoenen.... en honden. Nou dat was te zien bij Claudia en Toya. Wat een smerig spul.
En het blijkt ook nog eens te stinken!

Wat een vieze troep. Gelukkig was het andere gedeelte van het strand zuiver werden de poten weer gedeeltelijk zuiver gespoeld met het rennen door het water wat achter was gebleven tussen de zandbanken.
De straffe harde noordenwind bleek niet mee te werken om een doordrenkte Galgo weer warm te krijgen.
Dus na een klein uurtje maar weer snel naar de warme kachel in de caravan waar Claudia en Toya in hun eigen natte (of was het lange) neuzenzak lekker konden drogen en uitrusten.
Nou.. en als dat niet leuk was?