Het lachende monstertje

Het is weer tijd voor een nieuw avontuur. 5 galgo's zijn momenteel bezig om de Zeeuwse stranden te terroriseren.
Nou ja, 5 is wat te zwaar uitgedrukt. De 2 zwarte dames van Henny te weten Noortje en Yola zijn nog erg beschaafd in vergelijking met  het zwarte monstertje van ons ( Claudia) en ons loedertje (Faya). Het loedertje is, zodra los op het strand, aan een stuk bezig om het leven van zwarte monstertje zuur te maken.

Het is dat beiden een muilkorf dragen want anders zou de dierenambulance het druk hebben.
Faya blaft, gromt en drijft het zo hoog op dat Claudia steun zoekt bij het vrouwtje. Faya heeft daaraan geen boodschap en gaat gewoon door.  Het is niet leuk meer.
Maar pas op, het zwarte monstertje dankt haar bijnaam niet zomaar aan het onschuldig steun zoeken bij het vrouwtje. Nee, ze dankt haar naam aan het aanvallen van onschuldige aangelijnde honden die nergens naar toe kunnen. Da's namelijk al enkele keren voorgekomen. De angst die Claudia uit Spanje jaren terug heeft meegenomen is aan het omslaan in agressiviteit. Met name gericht aangelijnde honden. Ze probeert die aan te vallen en ze deinst dan niet terug voor de baasjes die zo'n aanval proberen te voorkomen.
Dit leidt dan tot vervelende situaties waarbij de baasjes van de aangelijnde honden terecht uitvallen naar het baasje van het monstertje. Tja. er zit maar 1 ding op. Aanlijnen die hap.

Gelukkig is het strand breed en zijn er stukken waar geen andere mensen en honden lopen. Zeker bij laag water zijn die delen van het strand wijds en daar kunnen het loedertje en het monstertje dan vooruit.

Guus hobbelt er telkens achteraan, de onschuld zelve. Hobbelen is niet helemaal goed uitgedrukt; Guus heeft inmiddels een aardige sprint in haar lijf. Haar spieren ontwikkelen zich goed en ze is inmiddels ook wat pondjes kwijtgeraakt door het vele rennen wat ze doet. Ze begint steeds meer op een echte Galgo te lijken.

Noortje en Yola genieten zichtbaar van de vakantie. Vooral Yola die nu een week bij Henny heeft haar draai al aardig gevonden en ze voelt zich helemaal thuis en op haar gemak op het strand.
Loslaten vindt Henny nu nog te vroeg. Eerst maar even wennen die meid.

Dat Henny al haar hondenliefde al heeft losgelaten op Yola is goed te merken. Yola wijkt niet van haar zijde en als een ander haar bij de riem neemt trekt ze zolang totdat ze weer naast Henny loopt. Van verlegenheid of angst is bij deze meid niks te merken. Ze is nieuwsgierig en alert en kijkt vastberaden uit haar mooie ogen.
Probleem nu is wel dat de 3 black Galgo's nauwelijks van elkaar te onderscheiden zijn. Natuurlijk zijn er verschillen maar soms is het echt even nadenken.




Over verwennen gesproken.... ooit honden in koor ijsjes zien eten?  Komt dat zien komt dat zien tot!





De foto's deze keer zijn gemaakt door Henny. Heel mooi! Bedankt Henny!