3 maal recht is scheepsrecht

Guusje. Onze 3e Galgo is vorige week bij ons gekomen. Sterker nog, we hebben haar zelf opgehaald in Spanje. Op het vliegveld van Madrid mochten we haar voor de eerste keer ontmoeten. Wat een schat! Haar pleegmoeder Esther had tranen in haar ogen toen ze afscheid van Guusje moest nemen.

 Guusje is overige de naam die wij haar gegeven hebben. In spanje werd Guusje anders genoemd namelijk Reyes.  Guusje is via Greyhounds Rescue Holland bij ons gekomen.

Raadsel; Op wie lijkt Guusje hierboven???

Op de site van GRH stond het volgende over haar geschreven:

Geboren > Oktober 2010 (schatting) Gezondheid > Leishmania, erlichia en filaria negatief Karakter > Erg lief, aanhankelijk, rustig, heel grappig Honden > Heel goed Katten > Heel goed Volwassenen > Heel goed Kinderen > Heel goed

* GEADOPTEERD * GEADOPTEERD * GEADOPTEERD * GEADOPTEERD * GEADOPTEERD *

Onze lieve Reyes liep moederziel alleen door de velden bij Ciudad Real toen ze gelukkig werd gevonden en meegenomen kon worden naar een kennel. Ze had toch ook wel pech: juist uit die kennel worden eigenlijk nooit galgo's geadopteerd, tja, Spanje..... Na een jaar kon ze gelukkig voorlopig geplaatst worden bij lieve mensen in Madrid (dat is ook Spanje!). Wij vinden Reyes een heel mooi meisje. Ze kan wel 's wat verlegen zijn bij een eerste kennismaking, maar ze geeft zich daarna helemaal over. Ze is ontzettend lief en aanhankelijk, ze is altijd op zoek naar een aai of een knuffel. Reyes is in huis erg rustig en makkelijk. Ze loopt je altijd achterna, zonder dat dit ooit hinderlijk wordt, ze is gewoon erg zoet! Ze vindt het heerlijk om mee uit wandelen genomen te worden. In huis zijn er geen kinderen, maar buiten gedraagt Reyes zich keurig met de kinderen die zij tegenkomt, het lijkt erop dat ze kinderen net zo tegemoetkomt als volwassenen. Reyes is gewend aan andere honden in huis en dat gaat prima, er is nog nooit een probleem geweest, er wordt alleen maar leuk gespeeld. Toen er een puppy in het gezin kwam ontfermde Reyes zich er meteen over, ze is ontzettend voorzichtig met de pup. Reyes is in het pleeggezin ook in het gezelschap van vier katten! Dat gaat heel goed, eigenlijk lijken ze voor haar niet te bestaan, ze negeert ze volkomen... Reyes is echt een hondje dat vooral in een gezin met andere honden goed zou passen. Wij zijn ervan overtuigd dat dit schattige dametje een verrijking van uw leven zou zijn, het is een genot om in haar gezelschap te zijn. De arme ziel wacht nu al zo lang.... We zijn ontzettend blij dat we Guusje in ons midden hebben. De eerste week was even wennen voor haar. Nieuwe omgeving, andere mand, ander eten en natuurlijk andere mensen en honden waar ze aan moet wennen. Maar dat gaat al heel goed! Ze heeft haar plekje gevonden en Claudia en Faya zien Guusje als een nieuwe vriendin! Klik HIER voor meer foto's.

Bezoek...

Vandaag was het D-day!  Bezoek uit Oss en uit eigen dorp.

Noortje, Duna, Bravio en Sara. Sara is een jong meisje. Haar poot is onlangs gespalkt vanwege een breuk. Allemaal waren ze in de tuin. Wat een fun!  En natuurlijk werden we weer erg verwend met pensstokjes.   Haha.  Kijk hier voor alle foto's!

Faya gewond door beet van andere hond

Afgelopen vrijdag is Faya door een grote dog gebeten. Tanja was met Claudia en Faya aan het wandelen op een pad richting het schorregebied bij de duinen in Nieuwvliet.  Faya en Claudia waren aangelijnd.
Opeens kwamen er 2 grote honden aangevlogen. Het waren een grote dog en een soort van herderhond met collie achtige trekjes en haarkleuren. Achter de honden liep een blonde slanke vrouw van circa 40 jaar oud. Waarom ik dit erbij vermeld; we zijn nu, na 2 dagen, nog steeds op zoek naar haar.
Wat gebeurde er......?

Beide honden vlogen op Faya af.  Voor Tanja ook maar iets kon doen hadden ze haar te pakken. En Faya kon nergens naar toe.  ze was immers aangelijnd.
Het ging allemaal heel snel! Faya was helemaal overdonderd en kon tegen deze 2 aanvallers helemaal niks. Achteraf gezien had ze beter los kunnen lopen. Dan had ze zeker kunnen ontsnappen met haar snelheid en wendbaarheid. Maar dat ging dus deze keer niet op.

Na de aanval trokken de honden zich terug. Toen Tanja enigzins bekommen was vroeg ze de dame om een verklaring.  'Nou dat doen ze wel vaker als ze los lopen en ze zien honden die aangelijnd zijn'.   Begrijp je dat nou?  Wie in hemelsnaam laat z'n honden los als je weet dat de kans bestaat dat die andere aangelijnde honden kunnen aanvallen?  Dan ben je toch helemaal bezopen of niet???
Faya had een wond aan de zijkant van haar buikje. Het was echter niet goed vast te stellen ter plekke hoe ernstig het was.

Op het verzoek van Tanja om even mee terug te lopen naar onze camping om even goed naar Faya te kunnen kijken antwoordde de vrouw doodleuk ; "nee dat kan ik niet want ik heb maar een hondenriem en mijn auto staat hier over de dijk geparkeerd".  Tja... da's natuurlijk helemaal raar. Wie gaat er nu wandelen met 2 honden en neemt maar 1 riem mee als je weet dat de honden niet onder controle zijn?

Wij snappen hier helemaal niks van. De vrouw is vervolgens weggelopen zonder haar naam door te geven. Onbegrijpelijk voor ons.

Faya is inmiddels 2 keer bij de dierenarts geweest. De beet die ze opgelopen heeft bleek maar liefst 10 cm onder haar huid doorgedrongen te zijn. Er kwam wondvocht onder de huid in haar buik en daarom zijn we een keer teruggegaan naar de dierenarts.  Maar gelukkig geen organen geraakt. Wel krijgt ze nu antibiotica om de infectie te stoppen en heeft ze enkele injecties gehad tegen de koorts en om het wondvocht te laten afvloeien.

Hopelijk gaat het snel weer beter met Faya.

De ontsnapping.....en hoe het afliep

Carolina is nu ruim 1 week bij ons. Vorige week zaterdag is ze vanuit Spanje gearriveerd. Tussenstop Lommel (BE) waar ze met 30 andere honden uit de bus mocht waarmee ze waren vervoerd. Het is een no-stop rit vanuit Spanje dus de honden zijn 'blij' als de rit erop zit.
Daarna is Carolina met Tanja en Lotte naar Nieuwvliet gekomen. Eenmaal gearriveerd kwamen er voor Carolina weer nieuwe ervaringen en een nieuwe omgeving bij (camping, strand, zee, Claudia en Faya, nieuwe mensen).
De vele nieuwe indrukken moet ze allemaal verwerken. En op haar jonge leeftijd is dat natuurlijk niet niks.


Afgelopen zondag kwam daar nog een ervaring bij. Door enige oplettendheid van mij (Alex) wist Carolina te ontsnappen door het poortje bij onze caravan. Nou, ik kan je vertellen dat het (schuld)gevoel wat toen bij mij naar boven kwam alles behalve plezierig is. En zorg (zeg maar gerust paniek) daarbij dat we haar "kwijt" zijn.  In Spanje heeft ze vanaf haar puppy tijd gezworven. Dat zou naar we begrepen hebben van Scooby (de shelter waar ze in Spanje is opgevangen) meer dan 1 jaar zijn geweest. Omdat Carolina in Spanje gewend was te zwerven en te overleven in de vrije natuur waren we in de veronderstelling dat ze de vaardigheden die daarvoor nodig zijn heel snel weer zou aangeboren.
Onze gedachten na haar ontsnapping waren dan ook.... die zien we nooit meer...terug. Shit dus.
Het was al in de avond dat ze ontsnapte en de camping af vloog. Lotte en Willem wisten haar lange tijd te volgen door rennend (Willem) en fietsend (Lotte) haar spoor te volgen. Maar na korte tijd en enkele kilometers verderop richting Cadzand raakte Carolina uit het zicht. Ze verdween in het dichte struikgewas van het duingebied en liet zich niet meer zien. Al snel werd het donker en ondanks dat ging het zoeken nog door. Veel bekenden op onze camping waren snel op de hoogte van de ontsnapping en hielpen spontaan met de zoektocht. Alle inspanningen ten spijt; ze was weg.....

Het liep al tegen middernacht toen ik met Pascale (Pielaat) op het golfwagentje over de dijk terugreed vanuit het duingebied waar Carolina voor het laatst gezien was door Lotte en Willem. Faya lag op mijn schoot uit te rusten van een flinke zoektocht naar Carolina. Met een zoeklamp met flinke lichtbundel deed Pascale nog een laatste poging om Carolina in het dichte en donkere struikgewas van het duin te ontdekken. Helaas. De enige levende wezens die we zagen waren de konijnen die stokstijf van verblinding bleven staan in de sterke lichtbundel van de zoeklamp. Niemand anders had Carolina nadien nog ergens gezien sinds haar verdwijnen in de struiken. Peinzend gingen we de nacht in....
Na nauwelijks geslapen te hebben (allerlei spookbeelden gingen die nacht door mijn hoofd waardoor ik naar mijn gevoel geen oog heb dichtgedaan) besloot ik om 5.00 uur in de vroege ochtend de zoektocht te hervatten. Het eerste daglicht liet zich aanzien door een prachtige rode gloed tussen het waterig wolkendek in het noordoosten. Boven de dijk waar ik op de fiets en met Faya aan de lijn richting Cadzand vertrok leek de hemel aan de horizon wel in brand te staan. Prachtig mooi die hemelkleur en de spiegeling daarvan een het rimpelloze water. Het was windstil en het enige geluid wat te horen viel waren de ganzen bij de waterpoelen en in de verte de landbouwmachines van de boeren die in alle vroegte uitreden naar het land. Dit alles nam ik op maar mijn gedachten waren bij Carolina.. waar zou ze zijn. Nog in het struikgewas? Of zou ze verder gelopen zijn?
Nadat ik over het duinpad zonder succes tot midden in Cadzand was gefietst besloot ik om rechtsomkeer te maken. Ik reed het hele duingebied opnieuw door maar dan over het lagergelegen en in slechte staat van onderhoud verkerend fietspad richting Nieuwvliet waar onze camping is gelegen.
De vorige avond had ik onze vriendin Henny al een bericht ingesproken om mij te bellen.
Ook Amivedi was ingeseind en zelfs de dierenambulance hadden we geïnformeerd.
Henny SMS-te rond 6.30 uur en enkele minuten later hing ze aan de telefoon: Neee!! kan niet waar zijn!! Godverd..... dat is k.t.  Ja... inderdaad Henny.. dat is klote...
Nadat Henny me nog wat lieve en bemoedigende woorden had ingesproken ("het positieve is dat ze niet in 2 sloten tegelijk zal vallen ; ze weet wat overleven is in de vrije natuur... ze is dit gewend...) besloot ik te kijken hoe de situatie was bij onze caravan. Nou...Tanja stond op het punt (7.00 u) om te gaan zoeken en Lotte en Willem waren nog niet ontwaakt van hun nachtmerries.
Pascale had mij verteld dat naar haar idee Carolina wel eens gewoon een tijdje zou kunnen blijven in het duingebied. Daar had ze voldoende mogelijkheden om voedsel te vinden en water.
Tanja had blijkbaar hetzelfde in haar gedachte want zij besloot ook te gaan zoeken in de omgeving waar we Carolina voor het laatst hadden gezien.

Goed nieuws! Rond 9.00 uur belde Tanja met het bericht dat ze Carolina had gezien!  Ze liep op een pad vanuit het duin naar het strand. Tanja vroeg me meteen om met Faya en Claudia naar haar toe te komen.
Zo gezegd zo gedaan. Ik reed kort daarna met Lotte, Faya en Claudia naar de afgesproken plaats.
Willem was op zijn fiets over het duinpad ook aan komen rijden. Op het strand aangekomen riepen we Carolina in de hoop dat ze ons met Faya en Claudia zou zien en dan zou komen. Maar helaas. Ze bleef onzichtbaar.
Ik besloot na een tijdje zoeken om terug te gaan naar de camping om daar flyers te maken en deze op te hangen in en rond het duingebied.

Eenmaal op de camping aangekomen ging mijn mobile…”we hebben haar !! “ schreeuwde Lotte.  “we hebben haar en ze is aangelijnd”.
Nadat ik al weer even weg was had Lotte Carolina op het strand gezien. Nadat Carolina had gezien dat Faya en Claudia er ook bij waren kwam ze snel aangelopen en liet ze zich na een 'voorzichtige' benadering aanlijnen.

Pffff.  Wat een enorme opluchting en geruststelling voor iedereen! Het is te hopen dat we een soortgelijk avontuur nooit meer mee maken.

Carolina

Gisteren is het transport uit Spanje gearriveerd met aan boord twee katten en 31 honden. Ze waren om een uur of vier 's middags vertrokken uit Spanje en de volgende ochtend om twaalf uur waren ze op de plek van bestemming. Alle dieren zitten dus al die tijd in een bench en komen daar gedurende de reis niet uit. Dan gaat de deur van de bus open en een voor een worden ze los gelaten op een afgesloten plaats. Er zijn erbij die heel angstig zijn, anderen komen heel enthousiast op je af. Het was heel aandoenlijk om te zien en er werden dan ook wel wat traantjes gelaten. Een aantal honden gingen al mee met hun nieuwe baasje maar ook een aantal komen er in een pleeggezin.

Wij ( Lotte en ik ) kwamen dus voor Carolina die tot 22 augustus bij ons zal blijven om vervolgens naar Amerika te gaan. Alhoewel ze in Spanje veel bravour had is daar nu nog niet veel van te merken. Voor wat lekkers komt ze wel naar je toe maar wanneer je op haar af stapt loopt ze weg. We geven haar dus heeel veel lekkers en dat mag ook wel want ze is nog wat aan de magere kant. Vannacht heeft ze goed geslapen op twee kussens en vanmorgen om half vijf werd ze wat onrustig dus meteen de riem aan en naar buiten om te plassen. Een stuk buffelhuid is al flink toegetakeld en de brokken zijn ook allemaal op. Tijdens het wandelen wil ze spelen met Faya. Dat gaat met wat moeite met een lange lijn aan want ze kan natuurlijk buiten niet los. Dus al met al valt het niet tegen en zijn we heel benieuwd hoe het allemaal gaat verlopen. Alex moet nog voor de foto's zorgen maar dat komt allemaal in orde.



Klik hier om naar het fotoalbum te gaan van Carolina

Watson is niet meer....

Het moest lieve Watson.. We moesten je laten gaan. Het ging niet meer.
Na maanden van sukkelen en een periode met medicijnen werd het duidelijk dat Watson niet meer beter zou worden. Bloedonderzoek had eerder uitgewezen uit dat Watson ziek was. Zijn lever was aangetast en medicijnen zouden verlichting kunnen brengen. Dat bleek helaas van korte duur.

We hebben je moeten laten inslapen lieve Watson. Met pijn in ons hart. Maar het is beter zo.

Watson is in 2003 bij ons gekomen. Hij was geboren in 2002 in België, Vlaanderen. Toen Watson 8 maanden oud was werd hij door de toenmalige eigenaren achtergelaten in een asiel in Brugge. Daar zagen we Watson voor het eerst. Hij was toen enkele weken in het Asiel. Watson was een prachtige jonge grote wat magere Golden Retriever. Omdat hij vrij hoog op zijn poten stond en nogal mager was dachten we dat hij mogelijk een kruising zou zijn met een ander ras. Mogelijk een Setter. Maar we hebben dat verder nooit uitgezocht. Watson keek ons direct enthousiast en lief aan en we besloten om met hem even een stukje te gaan wandelen vlakbij het asiel.. Nou, het was liefde op het eerste gezicht van 2 kanten. Het was duidelijk.. Watson wilde graag met ons mee en wij wilden hem ook graag hebben. Om geen overhaaste stappen te zetten wilden we er eigenlijk nog even over nadenken. En met Lotte en Willem bespreken. Lotte en Willen waren op de camping in Nieuwvliet-bad en dus niet bij ons bezoek aan het asiel.
Maar er was een dilemma; er waren meer geïnteresseerden in deze mooie witte jongeman.  Dus besloten we om Watson te nemen, zonder overleg met de kinderen in de hoop dat het in goede aarde zou vallen.  En dat deed het! Dolblij waren ze dat we er weer een nieuw jong gezinslid bijhadden. We hebben samen 10 jaar lang van elkaar kunnen genieten.

Watson.... vaarwel lieve jongen.

Nieuwvliet in April

Koud....  wind uit het noordoosten.... al weken duurde het voort.  Maar eindelijk toch besloten om naar de camping te gaan. Het was prachtig weer, beetje waterig zonnetje en niet meer zo koud als de laatste weken.

Voor Faya was het allemaal nieuw. De caravan, de camping, het pad naar het strand,  het strand en de zee.  Je zag ze alles in haar opnemen. De eerste keer op het strand zat de lange reis van huis nog in haar. Wagenziek, overgeven en dus niet een heel lekker gevoel. Maar eenmaal aan het strand zag je ze bijkomen. De frisse wind hielp daarbij.
Teruggekomen bij de caravan wilde Faya niet naar binnen. Dat vond ze maar eng. We kennen nog een hond die daar last van heeft. Noortje van Henny heeft ook altijd even tijd nodig om te wennen aan het huisje op wielen. Maar uiteindelijk komen ze allemaal wel binnen. Om lekker uit te rusten en op te warmen.

De 2e keer was Faya al heer wat monter. Ze rende wat rondjes en speelde met een ander hond. Watson slofte langezaam achter ons aan. De laatste jaren gaat het steeds wat langzamer maar hij geniet er nog volop van. Lekker rollen op het zand is hij nog niet verleerd.

En Claudia ... nou voor haar is dit inmiddels een 'second home'. Ze liep zelfs direct voorop toen we naar het strand gingen om Faya te tonen "kijk hier mag jij dadelijk lekker rennen".




Als je op de onderstaande link klikt kom je bij de overige foto's.

https://plus.google.com/photos/113510583786965478998/albums/5864498066386565073?authkey=CO_pn8eU5qXuPQ

Bezoek Henny

link naar foto's..... verhaaltje volgt nog een keertje

Spelen in de Tuin

Na het uitlaten is het spelen in de tuin. Het spelen gaat er soms best vijandig aan toe. Zeker als er iets te verdelen is. Maar er zijn gelukkig geen grote ongelukken gebeurd. Kijk hier naar een filmpje van de 5 dames en Watson in de sneeuw.

Vakantie!

Henny is een weekje wandelen door de sneeuw in de bergen. Duna, Noortje en Pleuntje zijn daarom een weekje op vakantie bij ons. Nou dat is genieten want de 3 dames zijn echte lievelingen. Gisteren zijn ze gekomen en mochten ze ook meteen met Claudia Faya en Watson spelen in de tuin. Dat was leuk. Maar heel lang in de kou rondlopen is voor Galgo's wat minder dus de deur naar de bijkeuken stond open en na een klein halfuurtje lagen alle honden weer languit op de bank in de kamer waar de kachel ze weer deed opwarmen. Hier de eerste verzameling foto's van de vakantieweek.

Winterwandeling

Vandaag zijn we een uurtje de sneeuw gaan opzoeken. Voor Faya nog echt wennen aan dat witte spul. De jassen waren geen overbodige luxe voor de spaanse dames want het vroor licht overdag. De winterwandeling in beeld: