Winter in december

Vandaag treedt Koning Winter weer in het land, officieel dan. Maar de natuur heeft broertje dood aan dat soort seisoenuitdrukkingen. Al vanaf november vriest het s`nachts en ook overdag blijft de temperatuur de laatste week onder het vriespunt. Daarbovenop ook nog een hoop sneeuw en daarmee is het winterlandschap weer compleet gemaakt.

Koud, wit... en nat. Geen ideale weeromstandigheden voor Galgo`s. Sterker nog. Ze kunnen er niet zo goed tegen. Tegen de koude dan. Voor Toya en Gladia is de koude en de sneeuw geen pretje. Ze liggen dan liever binnen op de bank met het warm haardvuur in de nabijheid.


Maar toch gaan we zeker 4 keer per dag naar buiten. Warm aangekleed dan wel te verstaan. Voor Toya en Glaudia hebben we nieuwe jassen aangeschafd. Lekker warm met  fleece gevoerd. De buitenkant is wind en waterdicht. Een warme fleece omslag rond de nek en borstkast geheel omsloten. Daar kun je mee de koude in! Voor even dan tenminste.

Toch hebben we zondag en maandag onder het genot van een zwak zonnetje een flinke wandeling gemaakt. Dat levert wel mooie plaatjes op zo met de sneeuw en al. Vandaag hebben de dames er niet zoveel zin in. En baasjes hebben er ook geen tijd voor. Na de wandeling thuis aangekomen is er toch nog altijd energie over om even uit te razen in de tuin. Ja, ondanks de koude blijven de 2 dames in staat om elkaar even flink op te jutten en na te rennen. Zelfs zo erg dat het stoom van hun lijfjes af dampt.  Dan wordt het tijd om snel weer binnen te komen alvorens de waterdampen vast vriezen aan de oortjes overige kwestbare delen van hun lichamen. Watson daarintegen vindt het wel lekker die sneeuw. Hij rolt er doorheen en graaft op het veld door de sneeuw naar alles wat er onder zit. Soms eet hij daarbij de sneeuw op. Dat leidt dan weer tot enige darmproblemen maar och dat maakt hem allemaal niets uit.

De winter is een feit. Al weken. Hoelang gaat het dit jaar duren?  Niemand weet dat helemaal zeker. Alleen de natuur maar die geeft zijn geheimen niet altijd prijs. Afwachten dan maar. 1 ding is zeker. Vanaf morgen worden de dagen weer langer! Laten we daar maar op verder bouwen.

Toya, Glaudia en Watson wensen iedereen  Fijne Kerstdagen!

Herfst in Nieuwvliet Bad

Toch nog een keertje naar Zee. Wat een feest was dat weer. Opnieuw lekker rennen op het strand. Dat gold alleen van Toya.

Claudia laat zich namelijk niet aanlijnen als ze vrij is en vanwege de eerdere ervaringen in de Zomer wilden we het risico niet lopen dat Claudia op konijnenjacht zou gaan. Na het rennen was het snel weer de caravan in en opwarmen bij de kachel. Want het was toch wel wat frisser nu dan een maandje of 2 terug.

Gelukkig voor de dames werd het later in de week wat minder koud. Maar wel nam de wind flink toe. Zelfs zo erg dat Claudia moeite had om te blijven staan.
Ja, de zomer zit er op en de winter is in aantocht.  Dan maar dromen over die warme zomerse dagen....

Het zal wel weer een lange periode duren tot de lente weer aanbreekt en de caravan weer zal worden bezocht.
Jammer maar het is niet anders. De komende maanden zal het speelterrein voor Claudia, Toya en Watson de achtertuin zijn. Ook niet slecht maar lang niet zo leuk dan het strand en de zee. Maar goed....dan maar dromen over het strand, de golven en de warme zon.

Weer thuis van vakantie.

Helaas komt aan alles een einde, ook aan een zeven weken durende vakantie.
Samen met de hondjes is het een heeeele fijne tijd geweest. We hebben veel gewandeld en af en toe mocht ook Claudia dus los. Ze liet zich  niet iedere keer pakken maar liep wel mee met ons terug naar de caravan. Hopelijk gaat dit volgend jaar beter want het is een machtig mooi gezicht om die twee dames over het strand te zien racen. Menigeen blijft dan een hele tijd vol bewondering staan te kijken, want het gaat dan echt heel hard.
Gelukkig is het ook niet meer zo bloedheet geweest, want dan liggen de hondjes ( en ook de baasjes) echt voor pampus overdag. Pas wat later in de avond is er dan sprake van wat aktiviteit.
Eenmaal weer  thuis gaat weer alles zijn gangetje en is Claudia heel goed gehumeurd. Het staartje staat de hele dag omhoog, rollen op het gras en de bank en veel spelen met Toya. Lekker slapen op de bank langs Alex is ook geen probleem. En waar het vrouwtje is, daar is Claudia.
Het is altijd heel fijn om te zien dat ze het naar hun zin hebben. Dat zijn de momenten om te genieten.

Bezoek uit Oss!

Afgelopen weekend was het voor Claudia een ware reunie!  Henny kwam met Nena, Pleuntje, Luna en Adana (Daantje ookwel Banaantje genoemd) op bezoek. Nou vooral het weerzien met de eerste 3 dames was voor Claudia een reden om uitbundig te kwispelen en te springen. Natuurlijk herkende Claudia de auto van Hennie al op een afstandje. Ze rook de bekende lucht van haar vriendinnen en zodra de begroeting had plaatsgevonden ging ze de auto ook nog even van binnen bekijken.

Nadat alle spullen (nou wat een enorme berg was het: een paar dekens, 4 beddekjes, een berg riemen, tig aantal voer,- en waterbakken, zaken vol kluifjes etc etc.) naar de caravan waren gebracht was het tijd om een eerste verkenning op de dijk uit te voeren. De honden roken de zee en nadat we geluncht hadden vertrokken we voor en flinke strandwandeling. Toya en Watson mochten  los en ook Pleuntje en Daantje kregen die gelegenheid. Pleuntje had direct oog voor een aantal meeuwen die hun maaltijd aan het verzamelen waren in de kreek die loopt van de zee naar het schorre en bij eb helemaal droog komt te staan. Wat Pleuntje (en haar baasje) niet wisten was het feit dat de drooggevallen kreek voor een deel bestond uit een stikkende, glibberige kleiachtige substantie die niets weg heeft van het zuivere strandzand wat je normaal aantreft. Het gevolg was dat Pleun een flinke uitglijer maakte in de kreek en daarbij wegzakte in de modder. Een volledig omgetoverde grijze en enigzins riekende Galgo kroop daarna uit de kreek tot groot ongenoegen van Hennie. Geen nood, Alex nam Pleuntje vervolgens aan de lijn mee en trok haar de zee in waarna hij haar een flinke schoonmaakbeurt bezorgde.  Nu had Pleuntje tot aan dit voorval niet echt een hekel aan water....... maar later bleek dat de schoonmaakbeurt in de zee haar echte liefde (mocht die er ooit geweest zijn)  voor een frisse duik heeft veranderd in een ware hekel aan het koude zeewater. Nouja... een watertemperatuur van 20 graden is niet echt koud te noemen, althans voor de meeste hondenrassen. Echter voor Greyhounds en Galgo´s met hun dunne huid is 20 graden toch te veel van het goede. Een duik bij deze watertemperatuur blijkt zelfs voor de echte diehards onder de Galgo´s te leiden tot flinke rillingen en zielige blikken uit geschrokken oogjes.

Watson echter maakt het allemaal niet zoveel uit. Maarja... dat is ook geen Galgo. Ook hij had 4 grijze poten gekregen nadat hij die doldwaze Pleuntje acherna was gerend in de modderkreek. Daarna was Watson zo verstandig om zelfstandig op zijn gemak de zee in te wandelen waardoor al snel de witte haren terug kwamen nadat de modder door het zeewater was losgeweekt. `Ziezo, ik ben lekker weer schoon` zag je hem denken.

Slapen, eten, wandelen, rennen, slapen, eten wandelen rennen...... dat waren zo´n beetje alle activiteiten die, terugkijkend op het geslaagde weekend, voor de honden op het programma stonden. En natuurlijk snoepen van die heerlijke pensstokjes, snoepbrokjes en varkensoren die de baasjes hadden meegebracht van een bezoek aan de visserijfeesten in Breskens.

deze dame heeft geen hekel aan water...

Natuurlijk zijn er de nodige plaatjes geschoten. Teveel om ze in dit blog te tonen. Maar wil je ze allemaal bekijken? Klik dan even op de link hiernaast.

Claudia zoek en weer terug....

Het is al even stil rondom onze hondjes. Dat komt omdat we op vakantie zijn in Zeeland. Claudia, Toya en Watson genieten van de vrijheid op het strand. Vooral Toya en Claudia rennen en dollen als 2 jonge puppies. Meestal worden beiden om 5.30 uur losgelaten op het strand. Dan is het nog maagdelijk stil. Niemand te bekennen alleen hoor je dan de meeuwen die krijsen en schreeuwen tussen het geluid van de branding door. Toya is een echte jager. Wanneer ze los gaat schiet ze de duinen in en dan zie je ze enkele minuten niet meer. In de duinen hebben de konijnen hun holletjes en dat is maar goed ook want Toya weet ze wel te vinden hoor. Ook Claudia heeft de smaak te pakken. Ze leert het jagen van Toya en met haar snelheid is ze een ware plaag voor de konijnen en hazen die smorgens rond dat tijdstip hun ochtendrituelen denken te kunnen afwerken.
Toya is een hond die haar baas in de gaten houdt. Je hoeft haar ook niet te roepen. Na een tijdje komt ze zelf als een pijl weer terugrennen. Met vaak achter haar aan Claudia die haar dan probeert te pakken. Want spelen dat wil die jonge zwarte meid heel graag!
De pret om los te lopen is voor Claudia wat te veel van het goede. Ze neemt haar vrijheid en komt dan soms niet meer terug. Dan gaat Toya haar halen en even later zie je ze beiden weer voorbij schieten.
Na ruim een uur rennen op het strand lopen we terug naar de camping. Toya en Watson lopen dan weer aan de lijn. Maar Claudia helaas niet. Ze komt namelijk niet meer bij je om aan te lijnen. Dat is erg jammer want dat betekent na het schrikincident van vanmorgen dat ze niet meer los mag van ons. Wat gebeurde er dan? Nou, Claudia liep tot nu toe telkens ongelijnd met ons mee terug vanaf het strand over het dijkpad naar de camping. Nadat we dan de weg overgestoken zijn (rond dat tijdstip is er geen verkeer) en weer op de camping aangekomen zijn neemt Claudia nog even gelegenheid om haar jachtvaardigheden uit te testen. Ze schiet dan achter de konijnen aan die op de camping smorgens even hun kopjes laten zien vanuit hun schuilplaatsen. Dat jagen duurt dan meestal enkele minuten en daarna komt Claudia weer heel content aanlopen op onze eigen plaats. Maar deze ochtend liep dat wel even anders. Het  jagen duurde vanmorgen wel heel erg lang. Daarbij kwam dat ze een geheel andere camping op schoot nog voordat we de weg overgestoken waren en dus helemaal verdween. Nadat ik Toya en Watson terug had gebracht naar onze stacaravan ging ik snel op zoek op de fiets naar die weggelopen dame. Helaas, geen Claudia meer te bekennen. Ook de ander camping helemaal afgezocht maar helaas. Toen heb ik toch maar even de rest van ons gezin gemobiliseerd, met als doel een gezamelijke zoektocht naar het verloren zwarte dametje.  Helaas zonder succes. Naarmate de minuten opliepen steeg onze ongerustheid. Willem zei meteen; ik had het al voorspeld; dat gaat 10 keer goed en dan een keertje goed fout. Nou .. zover wilde ik nog niet gaan met mijn conclusie maar ook bij mij liep de bloeddruk enigzins op. Totdat.......... plotseling het zwarte gedaante van Claudia weer opdoemde. Opeens stond ze weer voor onze stacaravan. God weet waar ze toen vandaan kwam. Ze kwispelde en was overblij toen ze Willem zag en natuurlijk liep ze meteen weer naar onze afgemaakte tuin achter de stacaravan. Het geheel duurde ruim een half uur.  Blijkbaar kent ze inmiddels de omgeving goed want ze had de caravan toch maar eventjes op eigen houtje gevonden. Maar voor ons is de maat nu vol. Dit was dus voorlopig de laatste keer dat Claudia los mag op het strand om te rennen. We zullen haar de broodnodige lichaamsbewegings op andere wijze moeten geven. Alles beter dan de gedachte dat ze zoek is geraakt en de weg niet meer terug kan vinden.

Maar goed... end goed al goed zullen we maar zeggen. Inmiddels liggen beide dames languit op de bank te slapen. Dat zal de komende uren wel zo blijven .......

Rennen

"Zo..en nu moeten jullie maar eens kijken hoe hard ik kan rennen op het strand"

Wat gaat het hard.....!

en ik kan echt zweven hoor!

Nieuwvliet

Eindelijk was het zover. Op vakantie naar Nieuwvliet. Onze caravan was al tip top in orde gemaakt enkele weken geleden. Het was dus een kwestie van alles in de auto en rijden maar. Dat was overigens nog een hele hekseketel want met de 3 honden en de rest van de family bleef er niet veel ruimte over. Maar niet getreurt, gewoon de 2e auto mee als vrachtwagen. Het personen en dierenvervoer dus in een auto en de bagage in de andere.
Aangekomen bij de caravan was het voor Claudia het meeste wennen. Zie liep naar binnen en weer naar buiten. Om vervolgens toch maar weer naar binnen te gaan. Maar wat is het hier binnen toch klein. Alles komt op mij af; dan toch maar weer naar buiten. Je zag ze twijfelen en dubben. Maar na verloop van enkele uren had ze haar plekje gevonden. In een hoekje op de bank waar ze alles kon overzien. De hele caravan van binnen en.... met een blik door de raam ook het weggetje langs de caravan waarover zo af en toe wat beweegt.

Het strand, nou dat is wat! Gelijk de eerste keer helemaal vrij en rennen.... rennen! Zo ver weg hebben ze nog nooit kunnen rennen. Het strand bij Nieuwvliet is een echte oase voor honden die willen rennen en ravotten. Zeker bij eb is het strand vele honderden meters breed waar hond, paard en mens helemaal los kunnen gaan. Tijdens deze eerste wandeling  hebben we Claudia, Toya en Watson dus maar eens even helemaal hun gang laten gaan. Vooral niet roepen dus. Juist doordat we dat deden hielden de 2 dames ons goed in de gaten en kwamen ze telkens weer als een speer voor ons voorbij schieten. Plons het water in en brrrrrr ja ja .. dat is nog best koud. Dan maar weer rennen..........heerlijk vonden ze het!

Op een gedeelte van het brede strand bij Nieuwvliet zijn werkzaamheden bezig. In de verte op de duin richting Cadzand staan momenteel grote buldozer graafmachines van Boskalis. Ook ligt er een grote pijpinstallatie waarmee zand uit zee op strand en duin wordt gespoten. Dijkversterkingen zijn af en toe nodig om het wassende water bij een springtijstorm te kunnen keren.  Volgens Pascal van de camping zullen de werkzaamheden nog zeker tot de zomer doorgaan. Ook de grote inham van de zee naar `t Schorre was onderhanden genomen. De waterdoorlaat was opnieuw  uitgegraven en bij laag water blijven aan de noordkant nog enkele kreken met een grijze substantie achter. Het grijze spul was zand hoor, maar meer een soort moerasklei die blijft plakken aan je schoenen.... en honden. Nou dat was te zien bij Claudia en Toya. Wat een smerig spul.
En het blijkt ook nog eens te stinken!

Wat een vieze troep. Gelukkig was het andere gedeelte van het strand zuiver werden de poten weer gedeeltelijk zuiver gespoeld met het rennen door het water wat achter was gebleven tussen de zandbanken.
De straffe harde noordenwind bleek niet mee te werken om een doordrenkte Galgo weer warm te krijgen.
Dus na een klein uurtje maar weer snel naar de warme kachel in de caravan waar Claudia en Toya in hun eigen natte (of was het lange) neuzenzak lekker konden drogen en uitrusten.
Nou.. en als dat niet leuk was?

Het is weer weekend

En het beloofd mooi weer te worden. Vandaag zo`n 20 graden en morgen gaat het naar 25 graden. Tja.. of de honden dat fijn vinden is maar de vraag. We denken van wel. Claudia en Toya zijn immers hoge temperaturen gewend in Spanje. En zonnebaden vinden beide dames leuk!

Watson heeft wat meer vacht en zoekt al snel de schaduw op.

Wat worden we weer verwend door het vrouwtje..... hmmmm lekker die bonzo brokjes.

Ik wil eerst!!! Nee ik wil het hebben....

Jachtinstinct

Een tijdje terug vonden we de dames Toya en Claudia bezig in de struiken. Wat was er toch aan de hand? Ze waren zich behoorlijk aan het opwinden. En jawel hoor daar zagen we de oorzaak, een duif. Althans wat er van over was. Het arme beest was helemaal onthoofd. Bah. Wie was de dader van deze brute moord?
Met onschuldige oogjes werden we bekeken. Tja. een tijdje later zagen we eens goed hoe natuurlijk Toya
de jager was. Weer een arme duif. Heel langzaam en voorzichtig werd deze in een sluiphouding benaderd.
Laag door de pootjes gezakt, kopje laag aan de grond. Ze leek wel een luipaard. Maar de redding was nabij want wie gooide er roet in het eten, juist ja Claudia. Vrolijk huppelend kwam ze op de duif afgerend. Deze koos natuurlijk meteen het hazepad. In dit geval dus het duivepad.
Hoe kunnen we onze vaste duivenfamilie duidelijk maken dat ze toch echt beter ergens anders een nestje moeten bouwen?

Voorjaar.

Eindelijk een keer echt perfect weer. Geen regen, temperatuurtje van 20 graden en ook nog windstil. Het perfecte weer voor de Galgo die van zonnebaden houdt. Alle hondjes hebben de hele dag, hoewel ze ook naar binnen konden, buiten gespeeld en lekker in het zonnetje gelegen. Lekker rollen over het gras, of wat daar nog van over is tenminste. Wij hebben achter het huis geen gazon meer maar een racebaan. Hopelijk knapt het deze zomer een beetje op want bij nat weer is het wel een behoorlijke modderpoel. Als alles goed gaat gaan de hondjes 7 weken mee naar Zeeland dus dan zou het gras toch wel weer eens wat kans kunnen krijgen. Wij wachten af. Ik zou het in ieder geval niet over mijn hart kunnen krijgen om ze daarom binnen te houden want het is een liefhebberij om ze de hele tijd samen in de weer te zien. De staartjes blijven kwispelen totdat er een of meer pardoes omvallen en proberen op adem te komen. Dit duurt niet al te lang en dan begint het weer helemaal opnieuw. Het was een goede beslissing om Toya erbij te halen, dat is een ding wat zeker is.

Lentezon of winterzon.... lekker is het in iedergeval wel!

Heerlijk is dat! De eerste warme zonnestralen van het jaar. Want je merkt het al echt. Het is begin maart en de zon begint aan kracht te winnen. Op zo`n moment genieten de Galgo's het meeste. Ze hunkeren naar de spaanse temperaturen die ze gewend zijn. Ze zijn hun leren jasjes meer dan moe en willen het liefst naakt languit op de warme ondergrond gaan liggen. Alleen... tot nu toe is het nog dromen daarover......totdat ja...., dit weekend aan brak. Het was raak! De zon deed zijn best om te laten merken dat de Lente de strijd aangegaan is met de Winter. Toya en Claudia genoten zichtbaar van elk straaltje. Het is net of ze dan ´verdoofd´ raken. In trance van de zon. Ook Watson is er wel blij mee. Eerlijk gezegd was dit eerste offensief van de Lente niet echt geslaagd; het was van te korte duur en snachts liepen de temperaturen weer terug tot -7 graden celsius. 

Toch is er een lichtpuntje......volgens de weergoden wordt het de 2e helft van de maand warmer en komt er nog meer zon! Dat betekent dus nog even geduld voor meer... meer zon, meer warmte.. meer genieten!

`Och, het komt zoals het komt´´ denkt Watson. `Eigenlijk maakt het mij niet zoveel uit hoor´.... ´als die 2 dames mij maar met rust laten ´  ´Ik wil gewoon lui zijn en niet teveel spelen........................

en af en toe wat blaffen als ik daar zin in heb´

Een zondag in huis.

Zondag rustdag. Tenminste voor het baasje en de honden. Beetje noodgedwongen helaas maar goed.  Baasje geblesseerd; dan de honden ook extra rust.

Het was vandaag  een dagje binnen in huis. Vanmorgen wel een korte wandeling gemaakt maar gisteren bleek de onderrug van Alex helaas te haperen; het tillen van een kruiwagen bij het opruimen van tuinafval was teveel van het goede. Spit dus....Tja. Dan maar wat portretfotografie van de hondjes op een luie zondagmiddag. "Ik vind er niks an" denkt Claudia, "Ik wil spelen in de tuin....."

 "Dat rusten is leuk maar dat moet niet te lang duren" zie je Toya denken.  "Morgen maar weer een flink rennen in de tuin"

Alleen Watons vindt het wel goed zo. Zijn jeugdjaren liggen ook al even achter hem.
Meer fotoresultaten zijn te zien in de fotoalbum. Klik op de link Fotoshow hiernaast.

Ondeugende Toya.

Wat een verschil tussen die twee dames zeg. Daar heb je Claudia, superlief binnen, zal het niet in haar hoofd halen om op iets anders te knauwen dan haar favoriete stokjes. Hier ligt ze wel een uur op te bijten totdat ze helemaal of bijna helemaal op zijn.
En dan Toya. Ja. zo'n stokje is wel leuk voor even maar er zijn meer leuke dingen in huis. Zo dacht ze zeker groene vingers te hebben om even een plantenbak leeg te halen en aan wat blaadjes te bijten. Wilde ze misschien even naar Spanje bellen toen ze met de telefoon bezig was? En stond het programma op de tv haar niet aan want ze had toch echt de afstandsbediening te pakken en ook de tv-gids was niet veilig. Ze wilde volgens mij ook niet dat ik even achter de laptop zat want de verlengkabel werd ook onder handen genomen.
Dus moeten we heel goed opletten wat we laten slingeren zodat die ondernemende tante niets kan vernielen.
Claudia ligt het allemaal belangstellend gade te slaan.
Deze week hebben we vernomen via dit blog dat Claudia niet van de hondenhandelaar Antonio af komt. Daar ze hier onder zeer slechte omstandigheden leefden zodat zelfs een spaanse rechter besloot om zijn zaak op te doeken, ben ik nogal opgelucht hierover. Claudia blijkt te zijn afgestaan door een jager. Toch is ook deze jager zeer zeker niet goed voor haar geweest. Anders zou ze niet zo bang zijn geweest. Ik probeer nog via via erachter te komen wat ze allemaal heeft meegemaakt. We zien wel of dit gaat lukken.
Ondertussen gaat het prima met haar. Vanmorgen werd Alex kwispelend begroet. Echt heel leuk om te zien. Beetje bij beetje wordt ze ook steeds vrijer bij Alex. Ook loopt ze mij niet meer de hele tijd achterna. Ze voelt zich dus steeds beter op haar gemak ook wanneer ik niet in de buurt ben.
Maar s' avonds lekker bij mij komen liggen vindt ze toch wel heerlijk. En ik trouwens ook. Ik kan ervan genieten wanneer ik voel dat ze heel ontspannen is.
We zitten ook nog steeds te wachten totdat het weer wat beter wordt. De hondjes hebben niet zoveel zin om buiten te spelen. Gelukkig kan Alex weer wat gaan joggen zodat ze toch een heel eindje kunnen lopen en wat energie kwijt kunnen.

Winterwandeling in Oss.

Een beetje laat i.v.m. werk arriveerden we zaterdag in Oss. Claudia die een pilletje tegen wagenziekte gekregen had deed het goed in de auto onderweg.

Even zoeken waar we naar binnen moesten, en zie daar wat een prachtig gezicht, een grote plas water waar op de meeste plaatsen nog ijs en sneeuw lag, met een groot strand erbij, bedolven onder de sneeuw. Een helder zonnetje erop, prachtig. Veel hondjes waren er al aan het rondrennen waarvan de meeste natuurlijk Galgo's.

Even in de kantine op zoek naar Henny en die was zo gevonden. Claudia herkende Henny en kwispelde vrolijk. Je kunt wel zien dat ze haar en haar hondjes helemaal geweldig vindt. Durven we Claudia en Toya los te laten? Toya zal niet zo'n probleem zijn, ze komt wel wanneer je haar roept, maar Claudia?? Ik weet zeker dat ze helemaal gek wordt aan de lijn als ze de andere honden ziet spelen en omdat we nog redelijk veel tijd hebben besluiten we om haar ook maar los te laten, ze is immers in het gezelschap van 6 van haar favoriete hondjes. En rennen deden ze. Wat leuk om ze zo te zien genieten. Ook de twee hondjes van Fleur rennen mee en iedereen heeft het goed naar de zin. Toya rent zelfs onbedoeld over het ijs. Dat kent ze natuurlijk niet, maar het loopt goed af.

Dan willen we even naar binnen voor een kopje koffie en natuurlijk nog een nieuwe halsband voor Toya. Ze loopt nog steeds met een geleende band van Henny. Maar voor we dat doen moet ik Claudia nog te pakken zien te krijgen. Dat lukt niet meteen want madam wil lekker los lopen. Uiteindelijk krijg ik haar gelukkig te pakken en kunnen we naar binnen.

Binnen gaat Claudia  onder de tafel liggen want het is een beetje druk maar een poos later komt ze er toch onderuit en gaat belangstellend rondkijken. Er zijn ook zo veel hondjes te zien.
Even later weer naar buiten en omdat het al redelijk laat is besluit ik om haar maar aan de lijn te houden waar ze niet zo'n moeite mee heeft.
Al met al was het een goede oefening voor Claudia en hebben Toya en Watson het ook naar hun zin gehad. Toya kwam zelfs heel hard aanrennen toen ik naar naam riep dus ze luistert al behoorlijk goed.

Later thuis waren de hondjes helemaal op en was er geen aktie meer te bespeuren.
Volgende keer gaan we zeker weer, dat wil je niet missen.

De overige foto's staan op de site van GINN/

Wordt er nog eentje de baas?

Het is zeker nog niet beslist wie meer dominanter is Claudia of Toya. Dit vertaalt zich naar binnen plassen, waarbij niet altijd duidelijk is wie de dader is.
Tja, even doorbijten met de meisjes dus.
Het weer is vandaag heerlijk dus er is al volop buiten gespeeld. Of er een paar paarden door de tuin denderen, zo gaan ze tekeer.
Toya geeft als eerste op en gaat bekaf in haar mandje liggen. Claudia is nog lang niet moe en gaat nog even door in haar uppie. Dit alles onder het toeziend oog van Watson. Hij ploft ergens neer en lijkt te denken:" maak je niet zo moe zeg. Ik doe in ieder geval niet mee want ik ben liever lui dan moe en bovendien ben ik totaal kansloos".
We hopen dus dat het weer zo een beetje blijft, dan blijft Toya ook veel langer buiten spelen want je merkt echt dat zij nog niet zo goed tegen de kou kan. Gduld meisje, komt allemaal goed.

Ontdooien.

. Ondanks het koude weer merken we dat Claudia steeds meer begint te ontdooien. Ze kwispelt wanneer ze Lotte ziet aankomen en ze komt ook al aangelopen wanneer ze ziet dat Alex met de riem komt. Ook wanneer Alex rondloopt blijft ze rustig staan te kijken en zet het niet meer op een drafje.
Dit hebben we denk toch allemaal aan Toya te danken die iedereen iedere keer vriendelijk ontvangt. Claudia doet ook steeds meer mee. Vanochtend was een dolle boel. Even op de bank flink met het vrouwtje rollen en daarna gingen de dames nog even samen verder. Ze waren zo aan het spelen dat zelfs de meubels werden verzet. Dus niet altijd rustig binnen.
Ja zoals het nu met haar gaat, totaal geen angstige ogen meer, lekker spelen en vervolgens de roes uitslapen dan kun je wel zeggen dat het leven van een Galgo hier bij ons zo slecht nog niet is.Gelukkig!

Spelen in de sneeuw

Wat is dat leuk om te spelen in de sneeuw. Het was weer dolle pret. Botjes en speeltjes verstopt onder een flink pak witte poeder en dan maar snuffelen netzolang totdat je beet hebt.
Ja en vervolgens het speeltje weer van elkaar afpakken en ermee wegrennen. Toya en Claudia vermaken zich deze dagen prima in de tuin.

En daarna natuurlijk weer lekker opwarmen in huis op de bank. Wat is het leven van een Galgo toch heerlijk!