Claudia Welkom!

Deze week was het plotseling zo ver. Gezinsuitbreiding! Huh? 'Plotseling' zul je zeggen? Een beetje wel. We hadden haar pas over een paar weken verwacht. En dan opeens hoor je....... "je mag haar vandaag komen halen". Vandaag was dinsdag, 22 september 2009.
Claudia is een meisje. 14 maanden jong. Geboren in Spanje. Waar? Dat weten we niet precies. Ook weten we niet wat ze in Spanje allemaal heeft meegemaakt. Maar dat ze een zeer, zeer ongelukkige jeugd heeft gehad daar in Spanje is wel duidelijk. En 'ongelukkig' is dan nog zacht uitgedrukt.
Na een tijdje bij gastoudergezin "Henny" te zijn geweest heeft ze een nieuw thuis gekregen. En dat is bij ons. Tanja, Alex, Lotte, Willem en Watson. Het zal voor Claudia nog behoorlijk wennen zijn. Al die ellende die ze heeft meegemaakt in Spanje heeft haar veranderd. Ze is angstig, heel erg angstig. Claudia heeft een traumatische angst voor alles wat menselijk is. Hoe zou dat komen vragen we ons af? We kunnen daar alleen maar naar gissen. En eigenlijk willen we dat ook niet weten. "Je moet helemaal geen verwachtingen hebben" had Henny ons gezegd. "Want doe je dat wel.. dan zal je teleurgesteld zijn". Enfin.. niks van verwachten.... tja... moeilijk hoor. Zo'n mooie lieve meid, zo'n mooie ogen..... maar zo'n...... angst.

"En laat Claudia zelf het tempo bepalen van herstel.." "Hoe lang het duurt voor ze haar angst overwonnen heeft?" "1, 2 jaar of langer?" "Of mogelijk wel nooit helemaal!".

Vandaag, vrijdag, is Claudia 3 dagen bij ons. En het gaat naar omstandigheden goed, heel goed. Al meteen de eerste dag had ze een eigen plekje gevonden. Op de bank in de huiskamer voor de raam. Dat plekje is voor haar. Heeft ze zelf uitgekozen. Ze kan vandaaruit de huiskamer overzien. En ze kan naar buiten kijken. Vandaag heeft ze onze tuin verkend. Watson ging haar voor. En warempel... ze kijkt en haar staartje gaat wat omhoog... ze kijkt nog eens... en maakt een kort sprintje. Naar Watson. Ze wil spelen. Maar Watson heeft geen zin. Hij ligt liever in het zonnetje op het gras. Tja.. dan maar de tuin verkennen. En dat heeft ze gedaan.
Claudia heeft inmiddels ook haar baasje gevonden. En dat is Tanja. Ze heeft al een klein beetje vertrouwen in Tanja gekregen. Als Tanja even de kamer uit is kijkt ze onrustig om haar heen. "Waar is ze nu?" voel je ze denken. En als Tanja weer verschijnt is het weer goed. Dan legt ze haar hoofdje weer te rusten en zucht ze diep van ... zo gelukkig.. ze is er weer. Ja... dat is nu.. na 3 dagen. Mooi toch! We hadden dit niet verwacht... zo snel!